
Helaas zijn vandaag naar de eeuwige groene grazige weides Ariane (haflinger) én Frieske (mooie maar soms ook een tikje knorrige friese dame) vertrokken om zich te voegen bij de andere lieve paarden in de grote paardenhemel.
We zullen jullie beide missen, lieve dames. Jullie hebben jullie het beste gegeven maar het mocht blijkbaar niet baten.


Vaarwel, lieverds! Het is goed zo.

Somewhere…somewhere in time’s own space,
there must be some sweet pastured space
where creeks sing on and tall trees grow,
Some paradise where horses go.
For by the love that guides my pen,
I know great horses live again.
By Stanley Harrison