Geplaatst Hoe vaak ik die woorden niet gezegd heb in de afgelopen paar jaar...
En dan, dan sta je er ineens zelf voor
Ruim 5 jaar heb ik van je mogen genieten, 5 jaar waarin we ups (geboorte van A DOLLAR FOR A ROSE (2016) en FLASHY GOLD ON BLACK (2019)) en downs (in de vorm van blessures) gekend hebben.
Ruim 5 jaar geleden kwam je redelijk onverwacht in mijn leven en ik kon mijn geluk niet op!
Mijn eigen Black Beauty alleen dan veel kleiner en veel gespierder
We hebben lief en leed gedeeld, gelachen en gehuild om en soms met elkaar. Gevloekt en getierd op elkaar maar telkens werd onze band sterker en sterker en we konden samen de hele wereld aan...
En die wereld hebben we gehad, vanuit Amerika maakte jij (hoogdrachtig van Gentle) de grote oversteek naar Nederland, het land dat ons nieuwe huis werd. Hier gaf je het leven aan je 1e veulen en daar was je ow zo trots op en ik... ik was nog trotser dan een pauw op jouw
Een paar verhuizingen (en blessures) verder en in 2019 nog een veulen, n merrie deze keer en toen ze op deze wereld kwam wist ik niet dat de woorden die ik toen uitsprak de hele harde waarheid zouden worden... Ik zei bij de geboorte van Frosty dat zij JOUW cadeautje aan mij was... Niet wetende dat die exacte woorden een paar maanden verder mega hard terug in mijn schoot geworpen zouden worden want ja, ZIJ is het allerlaatste cadeautje van jouw.
In Sept 2019 hebben we Frosty vroeg gespeend omdat de pijn in je benen weer op aan het spelen was (beide spronggewrichten slecht, RV had je een "slofje" op je hoefbeen zitten waarvoor je op een ijzer moest en LV bleef de aanhechting van je pees steeds opspelen). Dus Frosty gespeend en vol goede moed naar de DA voor een irap behandeling. Je knapte op en ik zag de toekomst iets minder zwart in. Helaas bleek de behandeling eind Nov alweer uitgewerkt te zijn
wat nu?In Dec toch nog gekozen voor 1 laatste behandeling want we hadden nog wat irap over en in samenspraak met de orthopeed hebben we toen besloten daarnaast ook corticosteroïden erbij te doen in de hoop dat we dan nog even van elkaar konden genieten tot het iets beter weer zou zijn maar dat het tijdrekken was wist ik al....
en dan komt de dag dat ik aan je zag dat je jezelf aan het verbijten was, je wilde niet laten merken dat je benen terug pijn aan het doen waren maar helaas kende ik je als geen ander... Dus 3 dagen op de pijnstillers om te kijken of je daarop zou verbeteren en helaas werd daarmee ook mijn vermoeden en angst bevestigd: Je had pijn! en dat is bij mij een hele grote NO GO!
2 weken geleden was dat en nu schrijf ik hier een IM topic waarvan ik heel stiekem gehoopt had dat nog voor een heel aantal jaren NIET te hoeven doen... De tranen stromen over mijn wangen heen want ik ben gebroken! JIJ was mijn once in a lifetime horse! De merrie die mij zo gigantisch veel geleerd heeft (vooral over mezelf want spiegelen kon je als geen ander!)
Lieve Jill, ik zou een boek kunnen schrijven over wat JIJ voor MIJ betekend heb maar dat doe ik niet want je weet wat ik voor je voel....
Het afscheid is genomen en ja, dat valt me mega zwaar!
Zwaarder dan ooit want jij was mijn hart en er zal nooit een paard meer in mijn leven komen die jouw plaats kan innemen!
Lief klein zwart meisje, weet dat ik zielsveel van je hou en je immens ga missen
Ik ga heel goed voor Gentle en Frosty zorgen en koester elke minuut die ik met hun heb want zij zijn jouw legacy, jij leeft voort in hun!!!
No words can describe what you mean to me...
Now i'm left with a big hole in my heart but I know that we did the right thing!
Love you to the moon and back sweetheart!
Until we meet again
DG DRY JILL
aka Jilly / JillyBean
29/04/2008 - † 25/03/2020
