Geplaatst 
24 Jaar geleden werd Hercule geboren in de kleine kudde van Unite de Gelre en Beroye Barousse in het mooie Limburgse zuiden. Daar mocht hij spelen, rennen en veilig opgroeien.
Toen je bijna vier jaar was kwam je bij ons.
Alles deed je zoals: show rijden (wat vond je dat prachtig showen op de muziek), voor de men wagen lopen met de kinderen erin (je lust en je leven) en door heel Nederland en België reden we onze buitenritten. Nog nooit deed je een stap fout voor de menwagen en wat gaf je ons gezin en jezelf daarmee veel plezier.
Met de dochter sprong je en reed je KNHS dressuur wedstrijden. Dat was niet echt iets wat je leuk vond maar je deed het wel. Toen je M2 mocht starten vonden wij het genoeg geweest en is de dochter met je gestopt.
Graag reden we met je buiten en je kon knetterhard bokken in de galop van plezier of om je dikke middelvinger naar ons op te steken? Clown met humor dat was je.
Iedereen die je nodig had, daar stond je voor klaar. Of Kees je nu pakte om je in de longeermolen te laten stappen en draven zodat je zijn jonge onervaren paarden weg wijs maakte, of dat je onverwacht uit de stal werd getrokken want paard dat de trouwkoets moest rijden was kreupel, of Anky met Bonfire wilde dat je even voor haar uit de jaarbeurshal in stapte zodat Bonfire minder bang was, het maakte niet uit. Je stond er en je deed het allemaal met twee vingers in de neus. Door en door betrouwbaar en dat altijd!
Je was een karakterpaard. Als je het niet zinde, dan ging je gewoon staan. Dat deed je in het bos, op het strand dat maakte niet uit. Nooit zijn we omgedraaid, maar dan wachtten we gewoon tot je weer voorwaarts ging.
Je wist contact te leggen met diegene die daarvoor open stonden. Zo heb je naar zeggen van de dierenarts “hem ’s nachts geroepen”, nadat je in de nacht na de castratie een bloeding kreeg. Daardoor kon hij je redden.
Ooit, toen ik aankwam op stal, het was 40 graden, hinnikte je heel hard want het water was afgesloten. Gelijk begreep ik dat je me dat vertelde want je ging je container in en liet de lepel klepperen in het drinkbakje.
Je hebt me “geroepen “ ooit ’s avonds rond 22.00 uur want de smid had je vernageld. De smid kwam gelijk toen ik hem belde wetende dat je een hard Janus was en dus echt veel pijn had..
Toen je 12 jaar was hebben we Polie je vrouw voor jou en voor ons gekocht. Jullie waren een mooi stel zo samen en heel erg gek op elkaar en we moesten vaak zo lachen samen om die gekke fratsen van die drama queen.
Als Polie niet naar binnen wilde komen dan had ik het gemakkelijk. Want jij gaf haar dan een por zodat ze boos naar mij toekwam. Jij liep er dan achter aan. Tegenwoordig moet ik achter haar aan, want ons wijffie kan het gras echt niet achter haar laten.
Je vrouw Polie
Meer over jullie samen zie: [ITP] Polie en Hercule hebben plezier
Hercule je was de vriend van velen. Als een paard stout was op buitenrit, dan mocht hij met ons mee om zich te leren gedragen. Als dat paard je voorbij wilde scheuren, ving je hem zo op dat je de ondeugd tegen de boom aan reed. Die kwam echt niet langs→ noway.
Je was gek op kinderen en heel veel kleine kinderen mochten op je “paardje” rijden en dan wandelden we met het gezin een rondje. Je verdroeg veel van ze. Zelfs een week voor je overlijden hebben nog twee kleine kinderen waaronder een ernstig verstandelijk gehandicapt jongetje op je mogen rijden.
Maar ook onze gasten mochten op je rijden en zeker als ze niet goed konden rijden, was je gewoon door en door betrouwbaar en heel voorzichtig met ze.
Je was een geduldig paard waarmee ik vele fijne ritten heb gemaakt en prachtige foto’s voor het topic: [ITP] Oortjes topic in het mooie Frankrijk
Je had humor: je kon je onverwacht omdraaien en hem smeren als we niet goed opletten. Als we dan boos roepend achter je aan renden, stond je met een twinkel in je ogen ons gewoon uit te lachen. Lekker bokken bokken bokken en wat een plezier had je dan. Het beste was, om dan gewoon maar mee te lachen en te wachten, totdat je vanzelf terug kwam.
Je had humor: Als ik teveel in gedachte was als ik met jullie naar huis of naar de wei liep, dan gaf je me een por. “Opletten jij en met de aandacht bij de paarden zijn,” daar stond je op! En gelijk heb je. Soms wilde ik dan boos worden en dan zag ik die twinkel in je ogen, die zich verdiepte als ik in de lach schoot en dan moesten we samen lachen. Menigmaal sloeg ik dan mijn armen om je lieve hoofd stikkend van de lach. Dat vond je leuk.
Hercule je hebt ons gelukkig gemaakt. Wij hebben jou gelukkig gemaakt. Je vertrouwde ons door en door en wij jou. 3x Heb ik je voor de poorten van de hemel weggehaald.
Wat was je dan ook opgelucht toen we uit Nederland kwamen rijden en we je zo ziek zagen liggen. Je herkende ons gelijk en kwam helemaal bij uit je pijn delirium. Je vrouw Polie bokte van vreugde hier de hele wei rond en raakte je iedere keer aan alsof ook zij wilde zeggen: “het komt allemaal weer goed→” zij is er!”.
Alleen deze keer kwam het niet meer goed, een gedraaide darm is einde verhaal. We hebben je vrij snel in laten slapen tot groot verdriet van ons en de buurman die vertelde dat je ’s ochtends nog normaal had gegeten en gedronken en aan het spelen was met Polie. Zo snel kan het dus gaan.
Lieve vriend, je wordt zeer gemist door Polie manlief en door mij.
Bedankt voor die geweldige gelukkige 21 jaren en weet echte zielsmaatjes komen elkaar ooit weer tegen in een ander leven! Daar hoop ik op!
Vaarwel grote vriend ♥ voor altijd in mijn hart
