Vandaag zou je 21 zijn geworden. Wat had ik graag gewild dat je hier was, zodat we samen je verjaardag konden vieren. Dan had ik net als ieder jaar je stal versierd en je overladen met knuffels en lekkere dingen. Maar helaats heeft het niet zo mogen zijn. Vorig jaar heb ik je, ondanks alles nog geheel onverwacht, op je 20e verjaardag moeten laten gaan. En we hadden nog wel zo met elkaar afgesproken dat je minstens 25 zou worden. Lieve meid wat mis ik jou. Ik mis dat heerlijke ondeugende koppie en die mooie voskleurige vacht. Ik mis je koppige karakter, waardoor ik je soms wel achter het behang kon plakken. Ik vind het zelfs na een jaar nog moeilijk te bevatten dat je er niet meer bent. Ik heb vandaag voor het eerst in een jaar het fotoalbum met jou foto’s doorgekeken, heel moeilijk en heel mooi tegelijk. Alle mooie herinneringen kwamen weer naar boven, het was net of je toch een beetje hier was. Lieve Retina, gefeliciteerd popje. Ik hou van je tot de maan en weer terug voor eeuwig en altijd.
