Geplaatst Schwarzwälder Fuchs
28-03-2006 - 17-07-2017
Op 17 april dit jaar werd deze foto van ons gemaakt: Ik met mijn twee hondjes en mijn paard Storm, beter bekend als Bollie, terwijl we wegrijden van mijn stal om voor de laatste keer te genieten van 'ons' rondje om.
Ik ging namelijk een paar dagen later emigreren naar Amerika voor een paar jaar en liet hem op 18 april achter bij een instructrice en lieve vriendin, waar hij als therapie paard voor The Horseboy Foundation ging werken.
Afscheid nemen van mijn Bolletje was op dat moment het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen. We hebben allebei, in onze eigen levens, genoeg op ons bordje gehad en het is ons vaak een beetje te veel geworden. Ik heb hem zelfs als vijfjarige verkocht, maar op wonderbaarlijke wijze kwam hij anderhalf jaar later weer in mijn leven. Samen hebben we elkaar in de vijf jaar die volgden, geholpen weer van het leven te genieten en vooral van elkaar. Het was echt een bijzonder paard, een 'harten-breker' werd hij genoemd zelfs door mensen die niets met paarden hebben.
In de nacht van 16 op 17 juli werd mijn man om 3 uur 's nachts wakker gebeld door mijn moeder. Ik sliep nog half maar hoorde haar wel zeggen: 'Je moet Zoë even opvangen want er is iets gebeurd'. Daarna volgden de woorden dat mijn Bolletje was overleden, iets waar ik nu nog af en toe 's nachts wakker van schrik. Alsof ik het opnieuw beleef maar stiekem hoop dat alles een nachtmerrie was en hij nog leeft.
Bolletje was die ochtend door iemand op stal gevonden, in een van de voerstations, in elkaar gezakt en meer dood dan levend. De kudde was al afscheid van hem aan het nemen, ze stonden in een grote cirkel naast elkaar om hem heen.
Er is door de lieve en zorgzame mensen van de stal waar hij stond nog van alles geprobeerd, met behulp van de dierenarts. Zijn dunne darm was in zijn buikholte gezakt en al deels afgestorven, iets wat waarschijnlijk de avond ervoor al begonnen moet zijn. Door het tijdsverschil hebben ze mij niet eerder kunnen bereiken, mijn moeder hoopte dat ik nog een last-minute vlucht kon nemen om afscheid te nemen maar hij was er al niet meer
Het weekend erna ben ik alsnog naar Nederland gevlogen met mijn man, Bolletje was inmiddels gecremeerd, we hebben die Zondag zijn as opgehaald en uitgestrooid op een van onze favoriete plekjes. Een klein beetje as heb ik meegenomen naar Amerika, dat zit nu in een speciaal gemaakte urn waar de haren van zijn manen en staart in verwerkt zijn. De urn was een cadeau van mijn tante en ouders, die (ondanks hun angst voor paarden) ook heel gek op hem waren.
Omdat Bolletje (onder de naam Storm) best vaak op Bokt is verschenen, wilde ik als afscheid dit topic voor hem openen. Ook aan alle fotografen die hem eens op de foto hebben gezet; dankjulliewel.
Dag lief Bolletje, bedankt voor alles ♥
