Pip is de enige pony ooit geweest waar ik echt mee kon lezen en schrijven, ik begreep hem en hij begreep mij, we waren altijd perfect op elkaar afgestemd. Hij is eigenlijk altijd mijn klein gelukje geweest, met hem was alles goed en maakte alles sense, en in 3 dagen tijd heb ik afscheid moeten nemen van mijn grootste vriendje.
Hij is eigenlijk altijd al een probleempony geweest met zijn gezondheid, zomereczeem, cushing, altijd af en aan hoefbevingen, maar niks wat niet behandeld kon worden. Maar zoals ik hem toen zag heb ik hem nog nooit gezien. We hebben gedaan wat we konden maar het was op, hij kon niet meer. Op zondag 13 augustus hebben we hem in laten slapen.
Rust zacht grote kleine vriend, bedankt voor je vertrouwen en alle mooie jaren.




