Geplaatst Mijn beste vriendin en leermeester heeft ons verlaten.
Ze zou in mei haar 29ste verjaardag vieren.
Een week geleden nog fotos gemaakt met haar en nu heeft ze ons verlaten.
Graag zou mijn verhaal vertellen, over onze ontmoeting en onze reis.
Er was eens een meisje dat communie moest doen en daar horen foto's bij. De paardengek dat ik was. (familiekwaal)
Hier kwam ik paar jaar geleden achter dat jij hier samen met mij poseerde.
Ik weet nog goed in de nazomer bijna 18 jaar geleden na mijn pa me mee voor proef te rijden op een verzorgpony. We kwam aan en mocht je halen in de weide, eerst wat ik dacht wat ene haflinger?? ik verwachte een fancy sportpony.
Maar mocht stiekem de pret niet drukke rondje proef rijden en het beviel. Vanaf die dag had ik als 11 jarige telg jou als verzorgpony. Had wel al ruime ervaring door me zus der eigen pony en manege enzo.
Man wat hebben wij wat uren versleten samen. borstelen kroelen. Maar he je was mijn EERSTE verzorgpony.
Paar maanden later op mijn verjaardag kreeg ik mijn Eerste lidmaatschap bij de ponyclub kado met startkaart voor wedstrijd .
Week later mijn eerste clubles en die ging goed meteen springen
mijn eerste dressuur wedstrijd met jou leuk maar spannend.
Al gauw volgende mij eerste spring wedstrijd. Onze eerste spring wedstrijd was in hingen buiten op deze locatie sloten wij 2 jaar later ook onze carriere samen af. Helaas was meer als L niet voor je weg gelegd.
Onze laatste wedstrijd blijft me bij we werden 2de en onze grootste concurrent geklopt wat normaal nooit lukte
De laatste foto van onze laatste wedstrijd.
Een nieuwe ruiter stond al op je te wachten en mijn volgende paardje stond al klaar maar voor altijd een team en ik bleef je rijden tussen door om je bij te houden.
Door de jaren heen heb je vele andere leren rijden, verder gebracht in hun rijden.
We hebben al vaker gedacht dat je zou gaan maar telkens kwam je er weer boven op.
Zelf vorige week maakte je nog de nodige bokken sprongen en was je weer lekker eigenwijs bij je verzorgster.
Helaas paasmaandag op buitenrit zag ik aan je dat er iets niet klopte je was je heldere en happy hannie niet.
gisteren (19-4) belde de eigenaar me op of wou komen ging niet goed met je en was zag was een lichaam dat niet wou maar een geest die verder vocht.
Voor de zekerheid op advies van de DA het een nachtje aangekeken het leek beetje koliek gedrag,
Maar deze ochtend rond 8 uur hebben we je laten gaan. Het is mooi geweest het was jou tijd. De zon scheen fel en mooi vandaag, Dat was Isa je dochter die afgelopen december is gegaan klaar om je op te halen.
Mijn laatste moment met jou kwam er een kleine windhoos voorbij vol warme lucht met gras en bladeren toen wist ik dat Isa je op gehaald had.
Tot ooit weer lieve hannie.
Bedankt voor alle eerste keren en voor alle mijlpalen.
Wat een liefde spreekt er uit je verhaal. 
Heel veel sterkte! Prachtige bloesemfoto nog van haar! 