Zo ging het woensdag 11 januari eigenlijk ook, zo was ik m'n spullen aan het pakken om te gaan rijden en zo gleed ze weg in mijn armen.. mijn lieve meisje..


Het plan was dus om haar uit de wei te halen en te gaan rijden maar toen ik haar uit de wei haalde was ze niet fit, zweten, rillen, bijna niet meer op haar benen kunnen staan.
Dierenarts erbij en dat bleek ook wel, ze had 41.1 koorts. Koortsremmers en antibiotica erin, het leek op een virus wat ze goed te pakken had, afwachten wat de koorts ging doen en contact houden met de dierenarts.
Mijn meisje leek zich weer beter te voelen, de koorts was gezakt naar 38.8, had gemest, begon weer door de stal te scharrelen, hinnikte zoals altijd als ik even bij haar kwam kijken, ze leek dus weer op te knappen.
's avonds ging het echter helemaal mis.. alsof er iets knapte in haar hoofd begon ze te slaan tegen de muren, ze was alleen al zo moe van heel de dag dat ze viel en op de grond bleef slaan, te gevaarlijk om erbij te kunnen dus en vreselijk om zo machteloos naar je maatje te kijken.
Uiteraard gelijk de da weer gebeld en deze kwam er snel aan.
Helaas kwam deze hulp al te laat.. terwijl mijn vader en ik bij haar konden komen en haar konden kalmeren hebben we haar zo uit onze armen zien glijden, mijn meisje, mijn draakie, dit kon niet waar zijn.. gehuild, geroepen, geknuffeld maar mijn knappe blondje kwam niet terug..

In de 6 jaar tijd dat ik haar heb gehad ontzettend veel mooie en leuke dingen mogen doen, ontelbare herinneringen gelukkig alleen maar mooie herinneringen want ziek was ze nooit.
Wat er nu aan de hand was zullen we nooit precies weten, het meest waarschijnlijke is trombose/een bloedprop die de bloedbanen ingeschoten is en in haar laatste minuten in haar hersenen is gekomen.
Helaas kwam aan ons mooie verhaal veel te snel een einde.. Wat mis ik jou lieve Marlijn


Foto in link, kan schokkend zijn
http://i64.tinypic.com/104g8zd.jpg
Lieve Marlijn heeft 15 jaar mogen worden...
