Geplaatst 
Normaal gesproken ben ik enkel actief als meelezer op Bokt, maar dit wil ik graag aan jullie kwijt. Gewoon om mijn gevoel te kunnen uiten.
Op vrijdagavond 23.10 uur wordt ik geroepen door mijn moeder, ze heeft haar laatste avondrondje gedaan. Ze zei dat Lisa heel erg rolde in haar stal, ze werd helemaal gek. Mijn vriend was op dat moment bij mij.
Samen met mijn vriend en moeder naar Lisa gegaan en direct besloten om stukje met haar in de bak te lopen. Ze zakte af en toe door haar benen heen. Na 30 minuten lopen was ze helemaal uitgeput. Ik heb toen besloten om haar eventjes te laten rusten en haar touw los geklikt. Ze is toen gaan rollen, 3x. Daarna heeft ze gemest, dus ik dacht: goed teken! Omdat ze zo verzwakt was, heb ik met mijn moeder besloten om haar richting stal te brengen voordat ze niet meer kon/wilde lopen. Mijn broertje geroepen voor het geval ik en mijn vriend haar niet meer hielden. Ze liep echter rustig naar stal en leek of het rustiger werd.
Eenmaal in stal ging het heel snel bergafwaarts. Hetgeen ze de hele tijd deed was liggen, rollen opstaan. En dat de hele tijd. Wij de dierenarts gebeld. Ondertussen heeft Lisa ook nog 1 keer gepoept in haar stal. Hij is met spoed naar ons gekomen, maar voor mij leek het uren te duren.. na 10 minuten was hij bij ons op stal aanwezig. Hij schrok van wat hij aantrof en gaf eigenlijk van het begin af aan al aan dat hij zijn best ging doen maar dat Lisa wel heel erg eraan toe was.. hij heeft eerst gevoeld met een lange handschoen, die handschoen kwam er leeg uit L.
Hij luisterde ook naar haar hart/pols, deze was 100. Normaal gesproken is 40 normaal..
Hij heeft haar toen zware pijnstillers en darm(?) verzwakker gegeven, na ongeveer 15 minuten (uit mijn hoofd) zou ze zich beter moeten voelen en absoluut niet mogen liggen. Echter ging ze na paar minuten alweer liggen en rollen.. helaas sloegen ze dus niet aan. Hij ging nog keer kijken met een schone handschoen, deze kwam schoon naar buiten. Hij zei dat hij Lisa nog maar weinig kans gaf.. L. De optie die er nog was, was haar laten opereren, maar ze was er zo slecht aan toe dat hij aangaf dat ze de rit naar de kliniek niet eens zou halen.
Tijdens het rollen in haar stal ging ze zelf ook paar keer expres op haar rug liggen met haar benen in de lucht.. en tweemaal stopte haar ademhaling.
Omdat de dierenarts haar weinig kans gaf en mijn moeder ook al had gezegd dat ik in mijn achterhoofd moest houden dat het misschien beter was om haar in te slapen, heb ik een tijdje bij Lisa gezeten, tegen haar gepraat en goed nagedacht over wat het beste voor haar was. Ze had zoveel pijn, het deed mij zoveel pijn om haar zo te zien. Ze heeft een mooie leeftijd behaalt en het was beter om haar uit haar lijden te verlossen. Ik heb toen de moeilijkste beslissing in mijn leven moeten maken, ik zou haar uit haar lijden verlossen. Hoe pijn mij dat ook deed, het was het beste voor haar..
Mijn moeder, vriend en de dierenarts besloten om buiten een bedje van stro te maken. Voor praktische reden met het ophalen van haar lichaam en voor de ruimte. Haar stal is wel 3x3 maar buiten is er meer ruimte. Ondertussen heeft mijn moeder mijn zusje gehaald, en hoe egoïstisch het ook was, ik ben bij Lisa gebleven. We hebben haar naar buiten gehaald, een lengte van 2 meter, maar het was zoveel moeite voor haar..
De dierenarts heeft mij en mijn zusje de tijd gegeven om afscheid te nemen, daarna heeft hij het spuitje gegeven.. ze zakte rustig door haar achterbenen heen en ging liggen, de dierenarts begeleidde haar hoofd naar beneden. Ze was overleden..
Mijn zusje en ik hebben nog een half uur bij haar gezeten, daarna moesten we van mijn moeder naar binnen. Het was immers erg koud buiten en half 2 s’nachts. Eerst nog even gekeken bij de andere paarden hoe het met hun was, ze merkten wel iets maar gingen gelukkig direct daarna eten.
Zaterdag heb ik bijna de hele dag bij haar gelegen, op dat moment kon ik haar nog ruiken en zien. De paarden hebben we omstebeurt afscheid laten nemen, ik weet niet of dat moet/hoort, maar voor mijn gevoel was dat het beste. Aan het einde van de dag hebben we een zeil over haar heen gelegd. Vandaag wordt ze opgehaald, en kan ik haar definitief niet meer in levende lijve zien..
Het was een speciaal paard, wat mij en mijn zusje veel heeft geleerd. Donderdag nog een mooie wandeling aan de hand gemaakt, waarbij ze vrolijk om zich heen keek.
Ik weet dat dit de beste beslissing voor haar is, maar voor mij niet.. maar ik heb aan haar gedacht en dat is het beste. Ik mis haar zo erg, dat gemis zal altijd blijven! Nooit meer de vrolijke Lisa in het land, nooit meer haar hinnik ’s ochtends bij het voeren.. geen rustige wandelingetjes meer, alles is zo anders..
Respect als jullie mijn verhaal hebben gelezen! Het voelt goed om mijn verhaal te hebben verteld. Ze zal altijd in mijn hart en gedachten blijven, en een groot gemis zijn.
Lisa
04-05-1994 – 19-11-2016
