Geplaatst Net zoals ieder penny meisje had ik de droom een eigen paard te kopen en jij maakte die droom 2 jaar geleden waar. En wat voor een paard was je... een zwarte andalusier, met het beste karakter wat ik me maar kon wensen. En ondanks alle tegenslagen bleef jij maar de clown uithangen.
Na enkele maanden kreeg hij een peesblessure en zijn we ruim een half jaar uit de running geweest. Een zware griep te pakken met 40 graden koorts, ook daar kwamen we weer boven op. Een ontstoken wond op je been, wat maar niet weg wilden gaan. En helaas de fatale koliek. Wat heb je gevochten vriendje..
Als er een paard was die als levensdoel had iedereen aan het lachen te maken dan was jij dat. Kinderen konden niet voorbij je stal lopen zonder jou wat lekkers te geven. Zagen ze je niet dat stond je wel gestrekt met je hals en je hoofd scheef aandacht te trekken.
Stond je op de poetsplaats en liep er iemand langs dan duwde je ze wel om ver om te laten weten dat je er stond.
En als er weer eens iemand anders je vast had dan was ik altijd al te laat om te waarschuwen. Dan sleurde je ze al het gangpad door omdat er ergens eten lag. Wat had je overal een lol in.
Lieve vriend... lieve clown. Ik ga je zo missen. Bedankt voor alle mooie momenten. Helaas kunnen we geen nieuwe maken. Ik mis je en hoop dat je eindelijk rust hebt en geen pijn meer..
