Geplaatst 
Citaat:Een droom in duigen, opeens voorbij.
Ik keek hem aan en wist het.
"Baasje, help me alstublieft. Ik heb zo'n pijn"
De radeloosheid in zijn ogen
En de dierenarts bevestigd, dit is niet goed.
"Een slag in de dikke darm, wil je nog naar Utrecht toe?"
Weinig kans op slagen, daarna kans op een leven lang steeds koliek.
Nu nog op transport?
Nu nog dagenlang met pijn en stress op een vreemde stal?
Voor de kleine kans dat hij herstelt?
En de grote kans dat hij het of alsnog niet redt,
of voortaan in een gouden kooi moet?
Nee, dag vriend. Dag maatje, dat gaan we je niet aandoen. Dan maar nu, dan maar hier. Dan maar zelf nog een keer slikken. De tranen vloeien rijkelijk, maar jij bent nu pijnvrij. Ik ging het je niet aan doen, je mocht hier blijven. Het was goed zo.
Hoofd aan hoofd hebben we gestaan, jouw kop mocht op mijn schouder steunen. Totdat het tijd was en je door je benen zakte. Met jouw hoofd in mijn handen ben ik bij je geweest. Jouw laatste adem, je laatste zucht, hij gaf ontspanning. De pijn was weg, het is vrede. Rust zacht mijn vriend, mijn grote vriendelijk reus. You're always in my heart.
Vanmorgen om 6.00 is hij binnen gehaald. Hij had zin in zijn handje muesli en niks was aan de hand. Tot 7 uur is er daar gemest, nog altijd niets aan de hand. Daarna nog eens langs gelopen en iets voor 8 wilde mijn moeder even met hem aan de lange lijnen werken, het was dan nog niet zo warm namelijk. En het was mis, dik in het zweet en bange ogen. Hij had al gerold op stal. Ik ben direct geroepen en we hebben met hem gestapt totdat de dierenarts kwam. Eerst 2x een pijnstiller en daarna opgevoeld, het was gewoon niet goed. En dan weet je, diep in je hart, wat eerlijk is. De ratio en de emotie moeten dan een verscheurende strijd aan gaan. Maar uiteindelijk kies je toch voor hem. Iets voor 10 uur is hij ingeslapen.
De mensen die het algelopen jaar bij Annemarie van der Toorn in Oudenhoorn een cursus hebben gevolgd hebben hem waarschijnlijk wel eens gezien. Victor was een grote bruine kwpn'er, 1.80 hoog en net zo lief als hij groot was. Hij werd graag ingezet voor grondwerk omdat hij zo ontzettend zachtaardig was en binnenkort zou hij de paddock paradise opkunnen die op het moment speciaal voor hem gemaakt wordt.
Het is heel onwerkelijk dat hij nu weg is. Gisteravond hebben we nog even met hem wat buigoefeningen gedaan en tussen een zestal balkjes als labyrinth doorgestuurd. Daarna lekker met zijn vriendin met een volle ruif en een volle bak hooi buiten in de paddock gezet, waar hij vanmorgen dus ook ontspannen uit gehaald is. En nu is hij er niet meer. Het inslapen is ontzettend vredig gegaan, het had niet beter kunnen zijn onder deze omstandigheden, maar dat maakt het niet beter. Dat maakt het gat niet minder klein. Hij is er gewoon niet meer.
dappere maar zeer pijnlijke beslissing 
Zo'n plotseling afscheid is keihard 
Heel erg veel sterkte 
