Geplaatst De tijd die Simra en ik samen hebben doorgebracht was namelijk nog turbulent.. Ik plaats in dit topic alleen foto's van goede tijden omdat ik daar graag aan wil terug denken.
Simra in de poetsplaats; altijd vrolijk en in voor een ritje!
In oktober 2013 kocht ik Simra van een handelaar in de kop van Noord-Holland. Ik was naïef en
emotioneel labiel aangezien ik net mijn 1e eigen paard had verkocht en ik in een enorm gat
viel. Ik zocht een bomproof buitenrijpony waarmee ik eindelijk naar het bos/strand kon. Simra voldeed
volgens de handelaar helemaal en na een proefrit in de storm en regen was ik het met haar eens; ik zou
Simra meenemen en heerlijk samen gaan genieten van het buiten rijden.
De 1e keer naar het strand! Zo spannend.. Mijn vader houdt ons vast wat helemaal niet nodig was.
Toen ik Simra kocht zag ik wel dat ze erg dik was, een slechte vacht had en enorm uit conditie was.
Ik ging rustig met haar aan de slag, bouwde het rijden/longeren rustig op en maakte al snel kleine
buitenritjes rondom stal. Dit ging hartstikke goed al snel was daar onze 1e strandrit! Bloed zenuwachtig
(gezien vorige nare ervaringen met mijn paard op het strand) ging ik heen en dolgelukkig kwam ik terug.
Simra was zo lief, zo rustig en braaf; echt genieten !
Ons favoriete bos; Castricum! En natuurlijk uitwaaien op het strand. De laatste foto is een foto van onze Enjoy the ride rit in Utrecht die ze met succes uitliep!
Een maand of 2 na aankoop begon ze te hoesten. Heel diep en het leek wel alsof ze bijna geen lucht kreeg. Ik schakelde direct een da in na een hoop kuren/onderzoeken (we zijn 6 weken verder) kwam hij met de diagnose; chronische bronchitis en een allergie voor stof/stro.. Poeh.. Dat werd lastig want nu moest ze 24/7 naar buiten en werd de binnenbak ook niks meer. Een enorme domper maar ik bleef positief. We reden toch buiten dus dat kwam echt wel goed. Medicijnen erin en weer rustig aan beginnen want een goede conditie doet een hoop.
Na een paar weekjes op het land ging het qua ademhaling beter! Het ongeluk wilde dat ik haar op een avond uit de weide wilde halen (ze kwam altijd aanrennen maar nu bleef ze achter..) met een enorm diepe wond op haar achterbeen. Wat er precies gebeurd is geen idee maar ook met deze wond zijn we 8 weken onderweg geweest qua genezing.
Na deze periode kwam de bronchitis af en toe de kop op steken en heeft Simra een keer flinke darmontsteking gehad waardoor ze enorm ziek was en hoge koorts had. Kortom; heel veel leed, ziekte en
zeer en hier en daar een fijne buitenrit. Ze was dan zo lief, zo rustig en genoot duidelijke enorm. We konden overal heen, ze vond niks eng en altijd enthousiast. Als we andere paarden tegenkwamen werden die vrolijk begroet en even wachten aan een boom was geen punt. Na deze ritten was ik zo blij met haar. In 2014 hebben we zelfs meegedaan aan een Enjoy the ride rit in Utrecht. Na weken 'trainen' lukte het haar om 22 kilometer te lopen binnen 2 uurtjes. Ze was topfit! Ik was zo enorm trots
In december 2014 kochten mijn vriend en ik een huis met stallen, land en een grote bak. Nu kon Simra mee en kreeg ze een grote inloopstal en haar maatje Gaya (Shetlander merrie'tje) ging mee. Nu we de paarden aan huis hadden ging het kriebelen om een veulentje te fokken met Simra. Simra is zelf een kruising en ik ben gek op fjorden dus koos ik de fjordenhengst waar ik gek op was; Gio! Na een onderzoek op de kliniek kregen we groen licht om het te gaan proberen. We brachten Simra naar de hengst aan de andere kant van Nederland en wachten hoopvol af.. Jammer genoeg was ze leeg. Teleurgesteld maar met goeie moed de 2e poging; maar helaas weer niks. Na nog een 3e poging was weer Simra leeg. Hier bovenop kreeg ze een flinke baarmoederontsteking die veel behandeld moest worden in de kliniek. Gelukkig kwam ze hier uiteindelijk bovenop. Veel bokkers leefde enorm mee met dit hele proces dat vond ik toen zo lief!
De dierenarts kreeg een vermoeden dat er meer aan de hand was en begon wat onderzoeken. Simra bleek de ziekte van cushing te hebben en had een enorm hoog percentage uit de test. Hierdoor was het ook niet gelukt om drachtig te worden. Ik was enorm verdrietig en bezorgd; wat nu? We begonnen met medicatie maar het leverde niets op.
Simra werd in korte tijd snel chagrijnig, ze kwam niet meer naar het hek, ze deed onaardig tegen andere paarden en leek helemaal niet lekker in haar vel te zitten. De weken vorderde en het gedrag werd erger en erger. De winter van 2015 was een dieptepunt; ik heb een fjordveulen gekocht en mijn vader heeft een paard bij ons gestald. Beide enorm lieve paarden. Simra viel ze aan en was de hele dag bezig met het wegjagen en proberen te bijten/slaan van deze paarden. Als er mensen kwamen was ze erg boos, kinderen waren al helemaal geen optie om erbij te laten.
Het rijden werd steeds lastiger omdat ik merkte dat ze niet meer wilde; ze was boos liep niet meer vrolijk weg. Ze schrok opeens overal van en ging zomaar op hol om een fietser (terwijl ze echt bom en bomproof was). De situatie ohz werd te gevaarlijk en we stopten met rijden. Ik heb veel overleg gehad met de dierenarts en veel geprobeerd qua behandeling, hormonen enz. Maar niets sloeg aan. Ook heb ik een reading laten doen om te horen wat er met haar aan de hand was maar ook dit kwam niet overeen met mijn eigen bevindingen.
Ik was mijn pony kwijt! Ze was gemeen, chagrijnig, onhandelbaar en onberijdbaar. Terwijl ze vroeger ontzettend lief was, zo makkelijk en vrolijk. Altijd gezellig en in voor een ritje.
Van het voorjaar heb ik besloten Simra met haar maatje met pensioen te zetten. We hebben nog een mooie afscheidsrit gereden in de duinen van Schoorl. Het was heerlijk maar ook confronterend. Simra plaste tijdens de rit 7x, was enorm moe en trok het maar net. Wel heeft ze tijdens deze rit enorm genoten, ze was weer blij en vond het heerlijk om in de duinen te zijn. Na deze rit heb ik Simra verhuisd naar een dijk in de buurt.
Na een klein halfjaar heb ik haar afgelopen woensdag in overleg met de dierenkliniek laten inslapen. Het ging heel rustig, vredig en mooi. Simra heeft geen pijn gehad en heel rustig overleden.
Ik heb enorm genoten van de korte momenten dat het goed ging en we konden rijden door het bos, de duinen en het strand.
Bedankt lieve Simra ik had gewild dat alles anders was geweest en we dit weekeind weer lekker het bos in konden. Ik heb enorm mijn best gedaan om te geven wat je nodig had en je te helpen bij je probleempjes.
Ik hoop dat je nu rust hebt en geen pijn meer hoeft te lijden.
Simra is 13 jaar geworden.
Zo te lezen heeft ze een geweldige tijd gehad bij jou 
