Bokt.nl

Het spijt me zó.. Dat ik niet meer voor je kan betekenen.. Ik had zo graag alles voor je willen doen om je pijnvrij te maken.. Maar ik kon niet meer doen dan je deze rust gunnen..

Want wat als dat niet kan en het leven je pijn doet? Je de dagelijkse 'normale' dingen, zoals eten en bewegen, niet meer kan zonder pijn? Mag ik dan egoïstisch zijn?

Voor mij is er geen ander die zo mooi en geweldig is als jij ✨ Dag vriend.. Tot ooit daarboven prachtig dier. Ik ga je missen.. Maar ik weet dat het beter is zo, nu kan je je weer pijnvrij uitsloven voor alle knappe merries, showbink.




2,5 jaar geleden kwam jij op mijn pad waarvan ik je 1,5jaar echt de mijne heb kunnen noemen.. Ik kocht je als leerpaard samen zouden we t wel redden. Na heel wat miscommunicaties werd het rijden steeds beter, onze eerste wedstrijd reden we 206 en 204. Wat was ik trots.. Zo hebben we nog wat wedstrijdjes kunnen rijden en heb jij mij zoveel geleerd qua rijden, maar zoveel meer qua gedrag. Je was mijn spiegel..

Er kwamen steeds meer pijntjes vanaf jou kant.. Je wou niet goed eten, naam het bit niet aan, met rijden erg gevoelig in de mond.. Dit klopte niet, de tandarts is geweest en sprak over gevoelige 'lagen'.. Dit kon niet het enige zijn, je veranderde zo. Waar je altijd heel lief was voor andere paarden veranderde je je nu in een draak.. Je had pijn
We zijn naar de kliniek gereden en daar ging het balletje rollen.. Je had EOTRH en dat deed je al zoveel pijn dat een bit niet meer paardwaardig was.. We zouden dus samen bitloos lekker genieten van elkaar, buiten en misschien zelfs een wedstrijdje wagen. Helaas liep het anders... Je werd nukkig wanneer we gingen rijden, terwijl je normaal altijd alles gaf. Je bleef extreem schudden en schuren met je hoofd.. Je werd slechter aan je achterbenen, je was een dieseltje maar het werd telkens erger. Opnieuw naar de kliniek, de mond was te gevoelig, hij gaf duidelijk veel pijn te hebben. Er word nog een bult gevonden vlak voor ze slokdarm zonder enige idee van de artsen wat het was..
We besloten je lekker te laten genieten van je pensioen, die had je verdiend en dat vond je heerlijk..

En daar begon de ellende.. Je benen worden slechter, je werd stijf en later werd je zelfs stokkreupel aan alle 4 je beentjes.. Ik zag t in je ogen je had pijn en geen plezier meer.. Paard in geladen naar de kliniek helemaal van top tot teen op de foto ik wou weten wat je aldoor zoveel pijn gaf.. Echter zijn we gestopt na dat de kogel aan 4 benen bekeken was, die kwamen na voren in negatieve zin bij de buigproeven.. Je pezen en banden waren verkalkt aan alle 4 je benen.. En je hebt je altijd zo groot gehouden.. Verder wou de DA niet gaan.. Ze eerst worden waren gelijk, dat dit niet kan zo.. En hier geen oplossing voor is.. Mijn knappe vos, wat moet ik nou zonder jou?

Gisteren hebben we je in alle rust en op een prachtige plek in geslapen.. Je ging heel rustig en snel van ons weg.. Je was op, je lichaam was klaar terwijl je knappe koppie nog minstens 10jaar hier kon blijven.. Het geeft me rust, maar het verdriet en gemis is onbeschrijfelijk.. Het gaat je goed vriend