Mijn lieve Grimmie, mijn leven, mijn alles, is er niet meer.
Ik werd gisterochtend (maandag) opgebeld door de staleigenaar dat Grim niet aan zijn eten kwam en dat hij hem in de stapmolen had gezet. Ik ben meteen naar stal gegaan en heb hem verder aan de hand gestapt. Rond 11 is de veearts gekomen en werd er koliek vastgesteld, hij heeft hem opgegoten en pijnstillers gegeven... Daarna leek het wat beter te gaan maar na de middag begon hij enorm op te blazen dus heb ik de veearts terug gebeld, voor alle zekerheid zijn we hierna naar de kliniek gereden. In de kliniek bleken al zijn darmen in de knoop te zitten en konden de chirurgen hem niet meer helpen... Ze hebben heel lang aan hem gezeten maar jammer genoeg mocht het allemaal niet meer baten.

Grimaldo S
BWP
Triomphe De Muze x Pachat II
20/06/2006 - 5/04/2016
Op deze manier begonnen we, 5 jaar geleden. Hij was nog geen 5 jaar en ik was misschien 12-13 jaar.


Het eerste jaar was enorm moeilijk. Grim en ik geraakten niet op dezelfde lijn. Op wedstrijd stonden we meer stil voor hindernis 1 dan dat we iets deden...
Maar dan klikte het plots allemaal ineens...

We schoten omhoog, we mochten voor het eerst op Jumping Mechelen gaan rijden. 1 van de hoogtepunten...

En dan geraakten we helemaal in een stroomversnelling...


We reden onze eerste internationale wedstrijd...

Nog een overzichtje:

Dit jaar was toch wel het toppunt... We gingen dit jaar de overstap maken naar het 1.30m, maar helaas mocht het niet zijn...




Alles hebben we van elkaar geleerd, we hebben gelachen, we hebben gevloekt maar we hebben vooral genoten van elkaar... Het is ontzettend oneerlijk dat het niet langer mocht duren, want dat had je wel verdiend...
Grimaldo, maatje, het spijt me dat ik niet meer kon doen. We gaan je missen.

Out of sight, but never out of mind

