Geplaatst 
Lieve lieve Bambi. Het lijkt als de dag van gisteren dat ik je op de markt zag staan. Vel over bot, zeer zwaar ondervoed met ontstoken ogen en later bleek ook nog een hoofdwond.
Ik kon je daar niet laten staan, en heb je voor €50,- meegenomen. We zouden je opknappen, verzorgen en je beter maken. Zodat je daarna op stal bij de shetlander groep kon staan. Dus zo begon ons avontuur.
Helaas bleken je tanden zo slecht, dat je uit hooi eigenlijk geen voedingstoffen kon halen en meer proppen maakte dan daadwerkelijk wat naar binnen kreeg. Dus we gingen jouw voeding aanpassen. 3 keer per dag slobber en grasmix. Daarnaast bleek je ook nog cushing te hebben, en hebben we van een gulle bokker/dierenarts medicatie gekregen.
Alle moeite bleek te lonen, je werd al sneller voller en voller:
Op een gegeven moment was je mooi op gewicht, en besloten we je bij de shetlandergroep te zetten. Zodat je heerlijk de ruimte had, gezelschap en onbeperkt hooi had. Het zou ideaal zijn. Ware het niet dat het dus niet ging. Je viel weer in omdat je uit hooi niet voldoende haalde, en 1 keer per dag slobber niet voldoende bleek. Tevens ging je kreupel lopen, omdat je maar op de been bleef, en niet het vertrouwen had te gaan liggen. Wellicht ook omdat je zicht toch ook niet goed was, en vooral in het donker leek je weinig te zien.
Dus in overleg met de staleigenaren besloten je weer op stal te zetten, en overdag ook op de paddock. Je zag er super uit, en het leek zo echt goed te gaan. Cynthia kwam langs om je op de foto te zetten:
Vanaf hier ging het minder met je. Je kreeg last van luizen, waardoor je jezelf helemaal open schuurde. Dit konden we behandelen met druppels, en het schuren leek gelukkig minder te worden. Vervolgens kreeg je een koliek aanval, maar met 2 spuiten van de dierenarts kwam je gelukkig weer goed op de been. Echter terugkijkend ben je daarna nooit weer 100% geworden. Je stond futloos in de paddock. Op stal was je enkel aan het hinniken om eten. Toen Emmaline bij je stal kwam reageerde je boos op haar. Je kreeg weer plekken op je vacht. Nu niet van het schuren, maar wat en hoe wel, geen idee. Al met al ging ik goed kijken wat nu nog paard waardig was. Je leven bestond uit 4 uur op de paddock, langer kon niet want dan werd je te moe en wilde niet in de paddock gaan liggen. In die 4 uur stond je met je hoofd naar beneden, te staan. En dus 20 uur per dag in stal. Je kon niet samen met andere paarden. Je kon niet bereden worden, en wandelen wilde je enkel graag naar stal om te eten.
En dan komt dat moment... Dat moment dat zo ongelooflijk zeer doet... Ik doe jou geen lol met dit leven. Je lijf is op, je levenskracht verdwijnt langzaam maar zeker. Lieve lieve Bambi, ik heb zo ontzettend voor je gevochten. Ik had zo graag gewild dat het een sprookje werd dat eindigende op "en ze leefde nog lang en gelukkig". Maar helaas, dat is het niet geworden. Ik hield van je, nee ik hou van je! En juist uit die liefde voor jou laat ik je nu los. Je verdiend je rust. Ik hoop dat je nog van je laatste maanden bij mij genoten hebt. En dat je het me niet kwalijk neemt dat ik je nu laat gaan. Ergens hoop ik dat je nu eindelijk pijnvrij, in een jonger lichaam over groene weides kan galopperen. Ik sta achter mijn keuze je te laten gaan, maar verdorie wat doet het toch een pijn.
Hierbij wil ik iedereen bedanken. Die in de afgelopen maanden hebben meegeleefd en zelfs een aantal mensen die dingen hebben gedoneerd! Jullie liefde was overweldigend. Ik had dolgraag gewild dat het sprookje anders afgelopen was.
Lieve lieve lieve Bambi. Verdorie wat zal ik je missen. Maar rust nu lieverd, dat heb je verdient!!
Ik heb je topic vanaf het begin gevolgd...
