Geplaatst Een jaar later en je rijmaatje van al die lessen mist je nog steeds. Ik dus. Ik hoop dat je het naar je zin hebt op de eeuwige groene weides daarboven en kan je lekker spelen met al je andere paardenvriendjes die we verloren hebben.
Je kon ook zo lekker sikkeneurig doen als alwéér dat dekje over je rug moest worden gedaan. Maar toen het eenmaal lag was het zo van. Meh. Vooruit. Het moet maar. Krabbelen op je kontje bij dat schrale plekje was steeds weer een feest. Lekker gekke lipjes trekken en wanneer ik een foto wilde maken van je keek je zo leuk nieuwsgierig om...
Het ga je goed, gozer. De pijn is nu weg, de eeuwige rust is begonnen.
De Bruin, 2014 - 2015.
Crappy foto is crappy maar wij waren (vaak!) de beste vrienden van elkaar...
