Geplaatst 9 jaar geleden was ik op zoek naar een leuke men pony dus op naar de zuidlaardermarkt..
De hele dag gelopen en gekeken helaas vond ik niet wat ik in gedachte had.
Op de terug weg liepen we langs een rijtje pony's . Ik dacht teleurgesteld ach daar zit vast ook niks tussen..
Jij was de enige die om keek , ik keek terug maar we liepen toch door.. en toen begon jij te hinniken als of je wou zeggen ja hallo?! ik wil mee... en toen wist ik het dit wordt mijn nieuwe pony..
Een onbeleerde 8 jarige New Forest fokmerrie genaamd Heaven Ly
Eenmaal thuis in de wei
Toen je beleerd ging worden kwamen we erachter dat je blind was. Mij maakte het niets uit.. Maar andere mensen zeiden wat moet je met een 8 jaar onbeleerde pony en nog half blind ook? Maar ik wou je die kans geven..
Jij leerde mij te vertrouwen en ik leerde jou te vertrouwen, samen kregen we een band die ik nooit zal vergeten..
Eenmaal beleerd onder het zadel
Ja dat crossen in de bossen en de dag ritjes waren we ook gek van..
Toen werd je ziek..
Je had leverbot en de ene koliek aanval na de andere volgde.. Elke keer was ik bij je wachtend op de dierenarts die weer kwam.. Hoe erg en heftig het ook was elke keer vocht jij zo hard dat je er weer boven op kwam, je herstelde zelfs van de leverbot.. jeetje wat had ik een respect voor jou
Daarna werd ik al snel te groot en ging ik verder met mijn doel het mennen.
En daar gingen we
en later ook met de slee
Ja eindelijk mocht je voor de wagen. Helaas ging dit minder goed dan gedacht en wou je de hele tijd over je oogkleppen heen kijken. Dus de oogkleppen eraf .. maar het werd niet beter
Daarna ging het allemaal heel snel .. je kreeg weer meer koliek aanvallen, je raakte in paniek als je onze tinker foekje niet meer hoorde, je wou alleen nog maar in het donker staan, op je andere oog kwam een vlek, je was moe en levensloos..
De dierenarts kwam en bevestigde dat je volledig blind werd en veel pijn had.
Was het dan echt genoeg?
In jou ogen zag je dat je op was, het leek alsof je wou zeggen laat me gaan ik kan niet meer..
Een week na de diagnose ben je ingeslapen. Nu bijna 7 jaar geleden..
De dag voor je werd ingeslapen heb ik je samen met mijn moeder en een vriendin helemaal mooi gemaakt..
Mijn lieve meisje .. Ik zie jou nog elke dag staan jou hoofdje en die hinnik , wat was jij een vechter .. een pony die veel invloed op mij heeft achter gelaten, waar ik veel van heb geleerd.
Helaas heb jij maar 10 jaar mogen worden, 23 november ben je al weer 7 jaar op de eeuwige groene weides ..
Heaven Ly voor altijd in mijn hart... ik mis je..
Klopt alle herrineringen van haar zal ik altijd koesteren in mijn hoofd en hart .. 
als ik zo lees heb ik geluk, die van mijn heeft staar maar is nog niet erger geworden