Geplaatst 
Krossie. Toen ik zes jaar was, kreeg ik na lang zeuren, een pony! Het was de mooiste dag van mijn leven. Ik zie nog voor me hoe de klep van de trailer openging, en hij daar stond. MIJN shetlandpony'tje.
Ik ging zelfs 's nachts stiekem uit bed om hem nog even te aaien. Daarnaast begon ook de heimwee, want als ik een nachtje bij iemand anders sliep, was ik even niet bij hem in de buurt.
Natuurlijk had hij echte shetlanderstreken en we hebben vaak genoeg ruzie gehad. Maar ook minstens zo vaak de mooie momenten. Samen zijn we opgegroeid.
Maar ook deze strekenpony wordt oud. Hij kampte vaak met hoefbevangenheid. Hij heeft een poedersuiker gehad die zijn hoeven verkloot heeft. Hij had een hartruisje. Zat slecht in zijn vacht. Desondanks was hij tot de laatste dag vrolijk en rende en bokte rond alsof het leven nooit zou ophouden. Een week voor zijn overlijden was hij nog uit de wei ontsnapt.
En toen, die ene dag... Ik was inmiddels verhuisd en woonde op mezelf. Om 9:30 belde mijn moeder. Krossie is dood. Stilte. De wereld zakt even onder je voeten weg.
Ik ben direct naar hem toe gegaan. Hij lag vredig in zijn stalletje. Waarschijnlijk een hartstilstand in zijn slaap. Hoe mooi kan het gebeuren?
Wegens eerder genoemde punten, had ik al besloten dat, mocht hij iets krijgen, het afgelopen zou zijn voor hem. Ik hield zijn gezondheid goed in de gaten. Ik genoot van hem zolang het mocht. De bekende laatste opleving heeft hij zeker wel gehad. Maar natuurlijk hoop je dat er nooit een eind aan komt.
Krossie. Hij is 21 jaar geworden.
Ik hoop dat je troost haalt uit hoe hij is gegaan, ik kan me geen mooiere manier bedenken. 
wat een onwijs schatje om te zien! Sterkte 
