morgen twee weken geleden is mijn allerliefste Lobke overleden.
Een stom ongeluk. Ze is ergens tussen 21:00u en 22:30u dinsdag avond gevallen in haar stal en heeft haar bekken gebroken.
We hebben alles geprobeerd, maar zelfs met de hulp van de brandweer kregen we haar niet staand.
Ze was uitgeput, maar bleef vechten. Steeds proberen op te staan, maar ze had de kracht niet eens om zich rustig weer te laten zakken. Huilend probeerde ik steeds haar hoofd op te vangen.
Uiteindelijk was ze zo moe, en kapot van binnen, dat ik wist dat het niet goed meer zou komen. Dat het niet meer eerlijk was voor haar. We gingen haar in laten slapen. De dierenarts zou nog wachten tot mijn zusje zou komen, ze zou er over een kwartiertje zijn. Ik ging alvast bij Lobke in de stal liggen. Haar zachtjes over haar hoofd aaien. Nog wat kriebelen onder haar voorpluk, toen ze ineens haar laatste adem uitblies.
Gelukkig heb ik fantastische familie, die voor mij een crematie wilde betalen. Ik had haar immers pas 3 maanden en ze was net 5 geworden. Ik had nog helemaal niet over zo iets nagedacht.
--
Hoe erg ik haar ook mis, en hoe leeg mijn dag ook lijkt te zijn zonder haar. Stiekem denk ik aan dat ik misschien een ander, nieuw paard zou willen. Dit voelt zo slecht. Ik kan haar toch niet inruilen?
Hebben jullie misschien een advies hoe hier mee om te gaan?
Ik wil Lobke niet 'vervangen' maar een leven zonder paarden is voor mij gewoon geen optie.
Hoe hebben jullie dit gedaan? Hebben jullie lang gewacht met opnieuw opzoek gaan? Hetzelfde ras, of totaal iets anders? En nog belangrijker, hoe voelde dit voor jullie? Konden jullie opnieuw oprecht verliefd worden op een ander paard?
Zo veel vragen..
Bedankt voor het lezen.
Liefs, Isabel.

Lobke
23-07-2010 - 29-07-2015