Afgelopen 7 juli heb ik mijn trouwste maatje van de afgelopen 12 jaar moeten laten gaan. Hij was altijd vrolijk, enthousiast, wijs en vitaal. Het was onverwacht, we hebben 's morgens nog samen buiten gereden. 's Avonds werd ik gebeld dat hij ziek was en binnen 4 uur hebben we hem in Utrecht moeten laten inslapen. Ik ben er kapot van. Ik ben naar stal gegaan deze week voor het eerst weer en het voelde zo naar. Mijn hele lichaam deed me pijn toen ik daar rondliep zonder hem. Mijn allerliefste vriend, ik had nog zo graag voor je willen zorgen en van je willen leren. Ik mis je zo.
Heel veel sterkte! Wat moet dat moeilijk zijn om zo onverwachts en zo snel afscheid te moeten nemen.
Rosa_rosas
Berichten: 9
Geregistreerd: 23-07-15
Geplaatst door de TopicStarter: 06-09-15 15:14
Lieve stoere man, mijn trots, mijn steun en toeverlaat. Morgen is het twee maanden geleden.
Twee maanden waarin kleine ongemakken ineens obstakels werden. Twee maanden voor je maatje zonder witte waker. Twee maanden waarin ik niet voor je heb kunnen zorgen. Twee maanden en wat kaarsjes die ik voor je heb gebrand verder denk ik elke dag aan je.