Geplaatst Dus heb ik heel marktplaats uitgepluist om een advertentie met deze foto tegen te komen:
Ik was meteen helemaal verliefd! Ik belde papa op en zei dat ik een hele leuke pony had gezien, maar dat hij helaas wel wat verder weg stond. papa antwoordde met: Dan gaan we daar toch gewoon kijken?
Ik was helemaal in de wolken!
We kwamen aan en maakte kennis met de knuffelige haflinger Ginger Apple, roepnaam Ginny. van het een kwam het ander en 2 weken later stond ze ineens bij ons op stal. Ze werd direct opgezadeld door haar (vorige) eigenaresse en ik reed voor het eerst op mijn eigen pony in de bak bij de stal waar ze in pension zou blijven staan!
Er volgde 8 jaar met wat oefenwedstrijdjes, vallen en opstaan, fun poging tot voltige en nog veel meer.
Uiteindelijk hebben we haar wegens tijdgebrek (studie) verkocht aan de eigenaars van de pensionstal om daar lekker 3 prive lesjes met kinderen in de week te lopen en nog door mij geknuffelt te worden als ik op bezoek kwam. Ze deed het hartstikke goed en de kinderen waren dol op haar.
Afgelopen jaar begon ze af en toe een beetje te sukkelen met kreupelheid. Ze dachten eerst hoefbevangen, daarna zei de dierenarts dat ze spierbevangen was. Spuitje hier en supplementen daar ging het steeds weer over en kwam het weer terug. Vrijdag 3 juli kreeg ik rond 22.00 een telefoontje van de eigenaresse, Ginny was weer kreupel en deze keer flink. Ze had een enorm achterbeen, pijn en kon nauwelijks lopen. Ze vertelde me voorzichtig dat het ernstig leek en dat ze het weekend zouden afwachten, maar dat de kans erin zou zitten dat ze ingeslapen moest worden en dat ik daar rekening mee moest houden.
Ik schrok me een ongeluk, ook ivm de timing want ik was net een maand geleden mijn moeder verloren. Met mijn vriend en vader zijn we naar stal gescheurd omdat ik haar sowieso nog een keer wilde knuffelen. We kwamen de donkere stal binnen en zodra ik het licht aandeed hoorde ik mijn meisje een poging doen tot hinniken, maar ik zag haar niet. Toen ik dichterbij kwam lag ze zwaar bezweet, plat in haar stal en mijn maag draaide om.. Ze lag vrij ongelukkig, met haar hoofd te dicht tegen de muur maar we kregen haar onmogelijk verplaatst. Het vlas was bij haar voorbenen helemaal weg door het trappen, zodat ze daar op het beton lag. Ze lag daar met haar oren in haar nek, ogen, mond en neus wijdopen zwaar te ademen. Af en toe kwam ze met haar hoofd omhoog om naar achteren te happen of begon ze als een malle te 'maaien' met haar voorbenen. Zo had ik nog nooit een paard gezien en zelfs een leek kon zien dat ze helse pijn had.
Ik heb met tranen in mijn ogen geprobeerd haar wat water te laten drinken, wat niet ging omdat ze plat lag en haar hoofd niet wilde optillen. Het was over de 30 graden dus heb ik haar wat geprobeerd te koelen met een natte handoek. De eigenaars kwamen vrij snel en schrokken heel erg van wat ze zagen, zo was ze een uur geleden nog niet. Ze had al pijnstillers en antibiotica gehad, maar blijkbaar hielp dat niks.
Toen vroeg ik of ze de dierenarts konden bellen om langs te komen en haar desnoods direct te laten inslapen. Het deed me zo veel pijn om haar zo te zien! De dierenarts was er binnen een kwartier en zijn gezicht betrok meteen toen hij Ginny zag. 'Dat is niet goed' zei hij. Toen hij zijn spulletjes had gehaald en de naald had ingebracht was ze bijna direct weg, ze vocht niet eens..
Ze zou iets ernstigs aan haar lymfen hebben maar door alle verwarring heb ik het niet helemaal meegekregen en volgens mij waren ze er ook nog niet 100% uit. Ik heb een grote pluk staart en haar halster meegenomen.
Lieve dikke Ginny, bedankt dat je mijn vriendinnetje wilde zijn. We gaan je nooit vergeten
