Zoals de titel al zegt ben ik in nog geen maand tijd mijn 2 beste vriendjes verloren... Dus ik moet het nu gewoon echt even van me afschrijven
Het begon allemaal 2 maanden geleden toen me ouders terug kwamen van een weekend Brabant met de honden.. 2 dagen daarna was onze hond nogal down en hij wou niet eten ook hijgde hij enorm veel dus wij naar de dierenarts hij had verhoging maar liefst 41 graden dus gelijk 2 prikken erin voor de koorts en ontstekingsremmend en we kregen pillen voor een week mee naar huis.. Hier reageerde hij gelijk enorm goed op diezelfde dag zagen we hem nog opklaren
Toen 2 weken daarna kwam de dierenarts voor me pony omdat deze nogal veel aan het hoesten was en moeilijk ademde.. Me pony werd toen vastgesteld met COPD (dampigheid) ook was haar kleine hartruis een stuk groter geworden... Dus gelijk hier ook een prik in en medicijnen voor gekregen om de ademhaling te verbeteren en het hoesten te verminderen..
Die zelfde week kwam de dierenarts weer langs om te kijken naar de vooruitgang van mijn pony maar helaas deze was er niet.. dus nogmaals een prik erin en verder de medicijnen blijven voeren en dan moest ik de week erna weer contact met hun opnemen voor een nieuwe afspraak om te kijken hoe het dan ging
Dat weekend daarna zijn mijn ouders weer naar Brabant geweest met de honden, toen ze terug kwamen waren de honden gewoon fit zoals gewoonlijk, maar helaas eind die week ging het weer slechter met onze hond Boris... Dus wij weer gelijk naar de dierenarts en ja hoor weer verhoging 41,5 graden... Dus weer twee prikken erin en pillen mee naar huis waar hij weer enorm goed op reageerde En als die nog een keer zou verslechteren zouden we een bloed onderzoek met hem doen...
In die tussentijd was het met me pony Melody ook nog niet beter gegaan (en we hadden afgesproken bij geen verbetering dat we haar niet verder onnodig pijn gingen laten lijden) gelukkig kwam me zus die week ook weer terug van België waar ze stage loopt dus die heeft ook rustig afscheid kunnen nemen van mijn pony..
Toen kwam het moment dat ik de dierenarts moest gaan bellen voor een nieuwe afspraak (dit was wel een week later als gepland maar had genoeg medicijnen gekregen zodat ik later kon bellen als er geen vooruitgang was)
Toen heb ik mijn dierbare pony in moeten laten slapen op 3-6-15 De pony die mijn alles was bij wie ik altijd te recht kon als er wat was...
En dan 2 weken later zijn mijn ouders weer naar Brabant geweest (dit zijn ze trouwens ook in de tussentijd geweest dus niet alleen wanneer mijn hond ziek werd) en na thuiskomst was alles goed en dan vandaag (een week later(Vaderdag)) was onze hond weer down en wij die niet eten dus wij weer temperatuur gemeten.. deze was weer 41 graden dus gelijk naar de dierenarts gegaan dit keer alleen een koorts remmende prik en medicijnen voor thuis hij mocht nu namelijk niet de ontstekingsremmend prik omdat we morgen(maandag) bloed zouden laten prikken.. En nu kwam ik net binnen (zat namelijk in de schuur met een paar vrienden bij ons) en me moeder vroeg of de hond nog rustig lag in de huiskamer want hij was nog geen 5 minuten daarvoor nog onrustig wat die eigenlijk al de hele dag had want hij wou maar niet gaan liggen... Dus ik ging nog even bij mijn hond kijken en die keek niet eens op (dat is echt niks van hem normaal blaft die al heel waaks bij het kleinste geluidje) dus ik ga zo naast hem zitten en ik hoorde hem niet meer hijgen ook zag ik zijn lichaam niet meer bewegen.. wel was die nog warm.. dus ik gelijk me oor er tegen aan en bij zijn snuit gehouden hoorde nergens meer een klein geluidje vandaan komen dus gelijk mijn ouders er bij gehaald... En ja hoor zijn hart heeft het begeven...
Dus we hebben hem zojuist begraven maar ik moest het nu gewoon even kwijt... het werd me nu echt even iets teveel eerst mijn pony die ik al vanaf me 7e heb en nu mijn hond die pas 2,5 is en die ik helemaal opgevoed heb en alles...
RIP Melody 3-6-15 RIP Boris 22-6-15
Lukasje
Berichten: 12702
Geregistreerd: 06-01-15
Geplaatst: 22-06-15 04:02
Arme, arme meid. Wat erg om op zo'n korte tijd je 2 vriendjes te moeten afgeven. 2.5 jaar is ook veel te jong, dat verwacht je natuurlijk niet. Maar jong of oud, het doet altijd pijn. Heel veel sterkte hoor !
Om het nog beter te maken heb ik afgelopen maandag ook me andere hond in moeten laten slapen... Die was al 11 jaar en die liep al een tijdje met kanker maar dat is hem uiteindelijk fataal geworden want of zijn lever of zijn mild was gescheurd dus zijn hele buik zat vol met bloed....