Geplaatst 1 februari jongstleden heb ik helaas afscheid genomen van mijn prins... Mijn koning... Mijn soulmate..
Gaan jullie even mee terug in de tijd?
augustus 2004 gingen we kijken bij Explosion... Het was liefde op het eerste gezicht! Er stond nog een prachtig klein (jonger) vosje maar het was die kleine witte, enigszins afstandelijke witte hengst die mijn aandacht trok...
Vanaf die dag begon ons avontuur samen... Dat heus niet over rozen ging. Het is niet omdat je een sprookjeshengst hebt dat alles helemaal goed gaat. Explosion zette bokt op zijn kop maar het kon me allemaal niks schelen... Ik had mijn kleine pennyhengst en samen zouden we de wereld veroveren (ofzo
) we begonnen wedstrijd te rijden onder invloed van mijn lesgever en dat ging zeg maar niet van een leie dakje... Ik weet nog hoe ik vol goede moed binnen stuurde en dat ik uiteindelijk mijn gehele proef op een volte tussen de E en de B gereden heb omdat Explosion het vertikte in de buurt van de jury te komen en ook al weinig vertrouwen had in die poort...
Ik was teleurgesteld.. Maar je kan niet lang boos zijn op je prins als pennymeisje dus al snel was het hem vergeven en we gingen er weer helemaal voor...
Citaat:and tell me now
How do I live without you?
I want to know,
How do I breathe without you?
If you ever go,
How do I ever, ever survive?
How do I, how do I, oh how do I live?
Without you,
Onze lesgeefster nam ons mee op MSP... Het is me tot op de dag van vandaag nog steeds niet duidelijk hoe ze dat in haar hoofd haalde... Misschien zag zij in ons wat ik pas veel later zou beseffen... Misschien zag zij wat niemand anders zag... Of ze het zag, of dat we gewoon geluk gehad hebben zullen we nooit weten maar het feit is dat we een klik zette, dat we elkaar vonden tijdens het MSP pony project... Ik leerde jou te begeleiden in de proeven... Ik leerde met je te blijven samenwerken ook als er witte hekjes en spanning was... We leerden communiceren zonder woorden en de wereld en het geruis er in buiten te sluiten... Eenmaal in de ring... Waren er alleen nog Ex en ik... Al de rest kon ons gestolen worden... En die les wierp zijn vruchten af... Want op de finale wisten we een 2e plek te bemachtigen tussen combinaties die objectief gezien veel verder stonden dan wij zelf...
Maar samen konden we de wereld aan...
Citaat:You are, poetry in motion
You inspire, power and devotion
You are, turning all the tide under me
You are, the potential in me
Het seizoen er op, ons laatste seizoen samen want ik zou 16 worden en dat was dus mijn laatste pony-jaar haalden we alles uit de kast... het niveau dat ik volgens de moeder van een collega-ruiter nooit zou halen werd ons doel maar eerst de beker van Limburg.. Een wekend lang streden we om de beker, onze grootste concurent en wij dansten een beetje om elkaar heen kwa punten en uiteindelijk kwam het allemaal neer op de laatste proef... Degene die de kür won zou ook de beker winnen... Ik had nog nooit een kür gereden .. Ex ook niet. De ring binnen... Plots werd mijn hoofd 1 zwart gat... Ik wist nog dat ik moest binnen rijden tot X en groeten maar dan?!! Dikke black out... Ik kon wel janken!! Zo hard gewerkt... Zo ons best gedaan en nu zou ik het gaan verpesten. Binnenkomen, X halthouden en groeten, verder in draf... Dat hoorde ik aan de muziek.. Ik liet de teugels vieren, we hadden de proef vaak geoefend, misschien wist Ex het nog? Ex ging naar rechts dus daar ging ik dan maar in mee maar wat dan?
Tot hij vanuit de hoek de diagonaal op trok en begon te strekken alsof zijn leven er van af hing... Ik denk niet dat Ex nog ooit zó'n gestrekte draf getoont heeft als toen... en alles kwam terug... een dikke glimlach en tranen van geluk deze keer... Mijn vriend, mijn soulmate... Ik kon altijd op hem rekenen. We groetten af en ik wist het, en Ex wist het ook, ik moest geen score meer zien... We kregen een dik applaus en de toeschouwers gingen letterlijk recht staan.. Ik heb mijn gezicht in zijn hals verstopt omdat ik zat te janken als een klein kind ... De beker van limburg was voor ons...
Citaat:Two lonely souls that just stumbled into fate
Look how much we've been given babe
In spite of all of our mistakes
And I will never forget I've been blessed with the gift of lovin' you
We gingen een niveau hoger... het niveau dat we nooit zouden halen volgens de moeder. Maar zij wist niet wat ik wel wist... Zij wist niet hoe groot Explosion zijn hart was... Ik wel..
Ook in dit niveau wisten we verschillende overwinningen te boeken en we gingen naar onze laatste wedstrijd toe.. De afsluitende wedstrijd, het kempisch kampioenschap.. De gewone proef mocht ik op mijn naam schrijven maar mijn conculega stond niet ver achter me dus ik zou alsnog alles op alles moeten zetten in de kür... Inmiddels durfde ik 200% te vertrouwen op Explosion en ik heb de hele proef met een dikke glimlach gereden.. Ik werd door de jury zelfs omgeroepen als "het meisje met de glimlach" en ook het kempisch kampioenschap was voor ons...
https://scontent-fra.xx.fbcdn.net/hphot ... e=5601A1C1
Hier hoorden we dat we kampioen waren...
Citaat:Time, sometimes the time just slips away
And your left with yesterday
Left with the memories
I, I'll always think of you and smile
And be happy for the time
I had you with me
Though we go our separate ways
I won't forget so don't forget
The memories we made
hierna ging Explosion het rustiger aan doen. We zochten meer het bos op en genoten gewoon van elkaars gezelschap.
https://scontent-fra.xx.fbcdn.net/hphot ... e=55D1849F
2011 veranderde mijn leven definitief. Ik werd zwaar ziek, moest weer leren lopen, praten en gewoon leren functioneren... Er speelde maar één gedachte door mijn hoofd; ik wil weer rijden....
en na zeven maanden en twee operaties kreeg ik toestemming, ik mocht weer proberen... Ik werd gewaarschuwd... De kans dat ik het nog zou kunnen was klein... Ik moest zorgen dat ik een betrouwbaar paard had... Dat kon er maar eentje zijn...
Citaat:Goodbye, there's just no sadder word to say
And it's sad to walk away
With just the memories
Who's to know what might have been
We'll leave behind a life and time
We'll never know again
In tussentijd verhuisden we nog waardoor Explosion de laatste vier jaar 24/7 buiten gestaan heeft met een vriendje... Ik ging ooit letterlijk haast op de vuist voor hem.. Ik wist dat Ex relatief jong zou sterven, ik weet niet waarom, maar ik voelde het ...
Hij kreeg een beschermeling, Galant, een verwaarloosde jonge hengst, werd zijn gezelschap en dat ging hem goed af. Hij voedde Galant op naar zijn evenbeeld... Nog steeds vertoont Galant gewoontes en gedrag waarbij ik niks anders kan denken dan "je hebt écht veel geleerd van die ouwe..." maar ondanks dat Explosion gelukkig leek met zijn nieuwe vriendje ging het niet meer zo goed met hem, in de zomer greep hij me vanuit het niets in mijn rug, ik weet nog steeds niet waarom alleen dat ik toen, dat moment, dacht "hij is niet meer goed in zijn hoofd..."
Die actie lag ZO ver van zijn natuur af dat ik het niet kon begrijpen... De schade viel mee (een weekje of twee last van mijn rug en een litteken dat zal blijven maar al bij al niks ernstigs.) mijn man begon me voor te bereiden op wat ik zelf ook al wel wist.. Explosion was oud... Begin januari kwam de dierenarts, controle, bloed trekken enz... We spraken toen al over inslapen omdat er cushing vast gesteld was, hij blind was aan één kant en met in gedachte de aanval (die hij daarna nooit meer herhaald heeft, hij was daarna dezelfde lieve Ex die ik altijd gekent heb en altijd zal blijven herinneren) ... De dierenarts begreep ons maar vond hem nog te goed, hij vroeg me of ik geen spijt zou hebben als ik hem nu liet gaan en dat zou ik wel gehad hebben... Dus het werd ui gesteld, er werd afgesproken dat wanneer ik zag dat het tijd was, er op korte termijn een afspraak gemaakt zou worden... Ergens hoopte ik nog om hem nog één goede zomer te geven... Nog één zomer genieten. En dan zou ik hem de winter die hem altijd zo zwaar viel besparen...
Citaat:Please remember, our time together
The time was yours and mine
And we were wild and free
And remember, please remember me
Maar zo ver is het niet gekomen helaas.. Begin februari kwam ik aan op de weide, mijn man was toevallig naar onze nonkel die vlakbij woont en zou nakomen voor het één of ander. Galant was compleet in paniek, ik hoorde zijn geschreeuw tot in mijn auto... en ik wist het al.. Mijn hele lijf ging trillen.. Ik ben uit gestapt en daar lag hij ... Bewegingsloos.. stijf... Ik was in eerste instantie te geschrokken om te huilen. Wel ben ik beginnen hyperventileren... Ex... Mijn prins, mijn mannetje... Nu nog niet!! Ik heb mijn man gebeld en toen hij op nam enkel gezegd "Ex is dood... Ik ga Galant verzetten want die is in paniek" en ik heb afgeduwd, heb Galant bij zijn halster gepakt en die ijzig kalm even in een andere weide gezet, weg van zijn dode vriend die hem zo bang maakte.. Nog voor ik goed en wel Galant los gelaten had (die meteen troost ging zoeken bij de anderen) sloeg mijn man zijn armen om me heen en toen ben ik pas in huilen uit gebarsten. Terwijl ze hem van de weide kwamen halen om aan de straat te leggen stond ik bij de andere paarden, die stonden met z'n vieren rond me...Alles was doof... Zoveel gedachten in mijn hoofd en eigenlijk helemaal niks... Ik kon geen woord uit brengen, ik kon enkel gedachteloos Galant die met zijn hoofd over mijn schouder hing over zijn neus aaien...
een weekje voor zijn dood...
Citaat:It's been a long day... without you my friend... And I'll tell you all about it when I see you again...
Ik mis hem nog steeds verschrikkelijk... Er ontbreekt iets op weide... Elf jaar hebben we lief en leed gedeeld, prachtige tijden, geluk maar ook tranen ... Altijd was Ex er, altijd kon ik me in zijn dikke manen verstoppen....
en nu zomaar... Is hij weg...
Citaat:Nothing's fair
when we loose
without a moment to say goodbye
How come the world won't stop spinning
now that you're gone (now that you're gone)
I know every end has beginnings
but this one's all wrong (this one's all wrong)
so wrong, so wrong
Explosion was alles waar een paardenmeisje van kan dromen... Ik zal nooit meer een tweede Ex hebben... Once in a lifetime... Ik moet verder zonder hem... Maar hij zit voor altijd in mijn hart en hij heeft zijn mentaliteit door gegeven aan Galant... Op die manier heb ik hem nog een heel klein beetje bij me...
En dit topic is een laatste eerbetoon aan mijn grootse witte vriend... De menselijke taal schiet te kort om te beschrijven wat voor prachtpaard hij was en hoe ontzettend diep mijn liefde en vriendschap voor hem zit... Er is een stukje van mij mee gestorven hoe belachelijk dat misschien ook mag klinken... Maar het is onmogelijk dat een prachtig wezen als Ex na dit leven op aarde verdwijnt in het niets... Geen grotere macht zou dat toelaten ongeacht welke naam je die macht geeft. Ik ben er dus van overtuigd dat hij elders verder leeft... En wie weet, misschien zien we elkaar na dit leven weer... Tot die tijd zal ik zonder hem verder moeten..
ontzettend veel sterkte gewenst! 
) . Wat heb je het mooi omschreven 
