Geplaatst We hebben in de korte tijd mooie dingen beleefd. Ik heb mijn onzekerheid over buitenrijden op jou overwonnen, zelfs een galop durfde ik samen met jou aan. We hebben lessen gereden waarin ik zoveel van jou leerde.
De poets sessies op stal waren in het begin een uitdaging hè vent
je had een prachtige grote stal, maar daarin kon je ook rondjes lopen wat je ook maar al te graag deed haha. Maar met de tijd werd je braver en braver op stal.Lieve vent, al was je al 21 we hadden allemaal niet verwacht je zo snel te moeten verliezen
op 16 maart vond ik je met bloed op je been in de wei, we hebben je helemaal nagekeken en vonden alleen een klein dicht wondje, het leek dus mee te vallen. We hebben je gewoon gezadeld en eerst gelongeerd om te kijken hoe je liep, je liep verbazingwekkend goed, met zoveel energie. Zo had ik je nog nooit zien lopen.Besloten om rustig te gaan rijden, lekker genieten met lange teugel, en wat reed je fijn! Zo fijn had je in die drie maanden nog nooit gelopen.
Helaas begon je ongeveer een uur nadat we je afgezadelt hadden en op stal gezet opeens uit je mond te bloeden. We begrepen er niets van, je had even in een andere stal gestaan omdat je eigen uitgemest werd. We dachten dat je je daar bezeert had. Meerdere mensen ernaar laten kijken van stal en die zeiden afwachten want het was weer redelijk gestopt. Ik ben naar huis gegaan.
S'avonds werd ik gebeld, het ging niet goed met je, je was uit het niets vreselijk gaan bloeden. Je had hele vlekken op de stalmuren gemaakt.
De dierenarts was geweest, er bleek ver achterin je mond een ontstoken stukje kies te zitten waar een abces omheen zat, die kies was maanden geleden al verwijderd, nog voordat ik jou leerde kennen. De volgende morgen zou dit verwijderd worden en met pijnstilling moest alles goed gaan.
De volgende morgen is alles met succes verwijderd en kreeg je zware pijnstilling. We waren opgelucht.. Nu zou je weer beter worden.
Maar helaas kreeg ik diezelfde avond het verschrikkelijke telefoontje... Het ging helemaal niet goed. Je was ingestort en kon niet meer staan. Je werd ingeslapen, dit kon zo niet meer, dat wisten we allemaal. 17 maart rond 20:00 ben je ingeslapen.
En zo was je binnen nog geen 27 uur van gezond en fris naar doodziek gegaan. Je was er niet meer. Ik kon en wou het niet geloven.
Ik voelde me zo schuldig, dacht dat het mijn fout was omdat ik je als laatste gereden had. De dierenarts heeft bevestigd dat dit niet het geval was. Het abces was vroeg of laat toch geklapt. Het kwam niet door het bit of het rijden. Waarschijnlijk is er iets mis gegaan in je hoofd of bloedvergiftiging waardoor je zo bent verslechtert.
Ik ga je zo missen vriend, al kende ik je maar zo kort, zo'n band met een paard ga ik niet snel meer tegenkomen.
Ik ben je eigenaren zo dankbaar dat ik jou heb mogen leasen. Ik zal je nooit vergeten.
Paar dagen voor je overlijden hebben we nog foto's gemaakt van ons samen. Wat ben ik daar nu blij mee. Mooie herinneringen van ons samen
Rust zacht lieve Look
