Geplaatst Nooit had ik gedacht dat ik nu al hier wat kon gaan schrijven.
Valentijns dag zou nooit meer het zelfde zijn, een dag om niet te vergeten.
Gisteren op een prachtige Valentijnsdag, de zon scheen..
jij lag lekker in het zonnetje in de wei. tenminste, dat dacht ik.
ik zag je opeens strekken met je hoofd, je lag er apart bij..
ik ben naar je toe gegaan en trof je zwetend en trillend aan..
je legde je hoofd op mij schoot, en je ademde zwaar.
Direct belde ik mijn vriend en hij zei, bel de vee arts maar, ik kom er ook aan.
de vee arts kwam direct en ik voelde aan zijn stem dat het niet goed was.
toen drong het tot mij door, je kon wel eens voor goed gaan slapen.
De tijd tot dat mijn vriend en de vee arts er was leek wel uren te duren.
in die tijd heb ik alles tegen je gezegd wat ik nog wou zeggen.
de vee arts kwam en heeft je temperatuur gemeten, je had koorts.
toen ging je uit je zelf staan en heeft de vee arts je nog op gevoeld.
hij kon niet ver komen, alles was van binnen opgezet.
je kon niet meer, ging weer liggen en ik zag aan je dat er geen keus meer was.
De dierenarts zei ook, hier is geen redden meer aan.
gewacht tot dat de stal eigenaresse er was, en ik heb afscheid van je genomen.
Ik kon het niet aan zien dat je een spuitje moest krijgen.
Mijn vriend is bij haar gebleven, en daar lag ze dan.
Van een afstandje zag ik je, dit was het dan.. dacht ik bij mezelf.
Altijd heb je je best voor mij gedaan, we waren nog vol op aan het genieten van buitenritten,
Dressuur lessen en nog veel meer.. zo plotseling.
11 mei 1996 - 14 februari 2015
18 jaar mocht jij worden, het is zo onverwachts gegaan.
Tot ooit, mijn lieve omaatje. Je was en bent mijn aller beste vriendinnetje!
