Geplaatst hier mijn verhaal.
In augustus 2013, werd mij door mijn vorige werkgever gevraagd mee te gaan kijken naar een merrie.
We moesten ver rijden, even naar Brabant op en neer, op een donderdagavond.
Het zou een grote 4 jarige merrie zijn van de hengst Johnson. L2 dressuur met 1 mankement, een krampbeen achter.
We kwamen aan en ik heb op het paard gereden, WAUW wat gaf die mij een fijn gevoel zeg! Ik was dus eigenlijk gelijk verkocht en vertelde mijn werkgever dat we het dus maar moesten doen
Zo gezegd zo gedaan, we hebben het paard meegenomen naar huis en kwamen om 00:30 pas weer op stal aan. Merrie uitgeladen, en lekker naar bed gegaan. Want morgen weer een dag.....
De volgende morgen heb ik de merrie nog eens goed bekeken, en haar naam was Donetty, 4 jaar en haar afstamming was Johnson x Nero. Leuk papier dus. Het leek op het eerste oog een heel vriendelijk paard met een super aangename uitstraling.
hier hadden we haar net opgehaald.
Ik bereed haar en alles ging lekker, we waren heerlijk aan het trainen en we gingen met sprongen vooruit! een werkwillig paard met veel energie. Zo omschrijf ik haar. We reden al gauw ons wedstrijddebuut in januari 2014 in het L1 en het resultaat mocht er wezen, 2 maal 1e en 198 en 199 punten ! Jury had niks opgemerkt over haar krampbeen wat je in de stap toch wel zag, we hadden er gewoon een 7 voor.
Toen ging eigenlijk alles mis begin februari........
Ik had op vrijdagmorgen altijd les, ik kwam aan en was mijn paard klaar aan het maken, toen ik merkte dat ze rechtsvoor een dik warm been had... even rondjes erop gestapt om te kijken of het eventueel vocht was, dit was niet het dus afgezadeld en wezen koelen. Maandagmorgen toch de DA maar gebeld want wij hadden een vermoeden, en dat vermoeden klopte, het was een schieffel. Op de scan gezet en een stapschema meegekregen, na 2 weken stappen wat ze overigens heel erg braaf deed, weer een scan gemaakt en we mochten gelukkig weer opbouwen!
Het opbouwen verliep niet vlekkeloos.. de merrie wou niet stappen... en eigenlijk alleen maar draven dus dat ging erg moeilijk. Met wat muisjes is het ons toch gelukt om het hele opbouwschema af te ronden en weer volop aan de bak te mogen !
Dit heeft niet lang mogen duren....
een week nadat wij weer volop aan het rijden waren ging het nog maals mis...
vrijdagmiddag 14 maart 2014.......
ik had donetty altijd samen loslopen in de buitenbaan met haar buurvrouw, ze waren dikke vriendinnen.
Rond 16:00 wil ik de paarden binnen gaan zetten, eerst de buuf na binnen gehaald, vervolgens dot (zoals ik donetty altijd noemde). Maar ze wou niet lopen.....
Ik ben gaan kijken en trof een hele diepe wond aan op het spronggewricht , gelijk naar de spuitplaats gebracht en daar even tot bezinking gekomen... het was ook nog is het krampbeen en dat maakte het lopen er allemaal niet meer makkelijker op...
Zo trof ik haar aan:
Gelijk de dierenarts gebeld en die kwam met spoed aanzetten...
Ze had de wond schoongemaakt en gehecht en een pijnstiller gegeven, ook het been in het verband gezet voor eventuele besmetting...
het verband mocht in zelf verschonen en na 2 weken zou de dierenarts terugkomen om de hechtingen eruit te halen. Ook moest ze 2 weken op box blijven...
En natuurlijk 2 maal daags tempraturen.
We zijn het weekend goed doorgekomen en haar tempratuur bleef goed..
tot maandagavond 23:00.... 40.4 !!!!!
DA direct gebeld en kwam gelukkig al snel...
Verband eraf gehaald en wezen kijken....
hij ging met een soort pennetje in de wond kijken hoe diep het was, ze was toch erg gevoelig leek op het bot... dus op advies toch de volgende dag naar de kliniek toe komen voor foto's.
De dag die daarop volgde zijn wij met het paard naar de kliniek geweest en heeft ze zich keurig gedragen bij het maken van de Röntgen foto's !
De conclusie was alleen niet wat we gehoopt hadden....
de DA had een fiscuur aangetroffen op het onderste gedeelte van het spronggewricht. Dit zou met rust en antibiotica en pijnstilling 70% kans hebben om te genezen. Mn paard moest dus daar blijven, wat ik helemaal niet erg vond want dan was zij in ieder geval in goede handen!
Het verband eraf gelaten omdat ze toch op de zwarte anti en pijnstilling ging.
zo zagen haar achterbenen eruit... ( ik hoef niet te zeggen welk been het was )
Ze vond het niet leuk dat ik haar achterliet...
Dit was allemaal op dinsdag.
Omdat ik niet de tijd en mogelijkheid had om dagelijks heen te gaan ben ik op vrijdagavond weer heen gegaan en het zag er allemaal goed uit !
(toch een beetje sip omdat ze erg veel pijn had )
Dinsdagmiddag weer heen geweest en ook toen was de DA er vol over te spreken en leek het de goede kant op te gaan !!
en natuurlijk even worteltjes gebracht !!
Totdat ik op vrijdagavond de telefoon over zag gaan met het nummer van de dierenarts....
een telefoontje wat tot op de dag van vandaag nog in mijn geheugen gegrift staat....
Ze hadden die middag foto's gemaakt van het been en een volledig gebroken spronggewricht aangetroffen... mijn wereld stortte in... mn lieve dot was opgegeven en niet meer te redden....
toen zijn wij zaterdagochtend naar de kliniek gereden om haar uit haar lijden te verlossen
Dat allemaal door een trap van een ander paard
ons laatste momentje samen, je ziet zelf in haar ogen dat ze helemaal op is... arm paard
Ik ben bij het inslapen geweest en ze is heel vredig gegaan gelukkig.
Lieve Dot, Je hebt geen 6 mogen worden... maar in de korte tijd dat je bij me was, is mijn leven alleen maar mooier geworden, ik zal jou ook nooit vergeten! we hebben gelachen en gehuild maar o wat was het mooi !
Het ga je goed daarboven...
Always in my mind
