Geplaatst Maar helaas heeft dit niet zo mogen zijn. Op 23 juli heb ik je laten inslapen. Het zoveelste tegenvallende bericht vanuit de kliniek maakte alles duidelijk. Je kon niet meer, je lichaam was op. Langzaam aan werd je steeds minder en de vecht en levenslust verdween uit je ogen. Het was genoeg geweest. Maar o wat een vreselijk zwaar besluit! Ik mis je zo lieve Belarus! Mijn allerbeste vriend, mijn steun, mijn troost! Waar moet ik nu heen als ik er even doorheen zit? Met wie zou ik nou ooit zoveel plezier kunnen beleven als met jou? Op dit moment zou ik het echt niet weten..
Maar het is goed zo, je had je rust verdient! Een beter, liever, mooier, geweldiger paard als jou had ik niet kunnen wensen! Je blijft voor altijd in mijn hart!
De laatste foto van ons samen:
sterkte. Zo verdrietig om je prachtige man te moeten missen 
. Ik heb jullie topics gevolgd en vond het zo leuk voor je dat hij weer terug bij je was.
