ik was 5 jaar toen ik begon met paardrijden ik zeurde al heel lang van mag ik leren paardrijden? Op een gegeven moment ging ik samen met mijn moeder naar de manege voor 4 proef lessen. toen ik daar kwam stond je daar opgezadelt met een super mooi geel dekje met je naam erop Zara bloeiende bloem maar je was niet meer de mooiste je was al 28 toen ik mijn eerste proefles op je reed. Het voelde geweldig en het klikte meteen goed tussen ons.
na die 4 proeflessen ging ik door naar de beginners lessen en toen gebeurde het ik werd jarig! ik werd 6 jaar! En ik mocht van mijn ouders naar de manege toe met mijn nieuwe spullen omdat ik van iedereen voor mijn verjaardag paardenspullen had gekregen en toen kwam ik daar ik liep naar je stal maar je was weg ik ging verbaasd naar de eigenaar van de manege toe en die zei: "Zara? oh die is verkocht aan een heel lief meisje." en ik barste in tranen uit en rende naar de afgelegen stallen toe en daar stond ze. In een stal vol met slingers en ballonen en met een bordje ik ben van het liefste meisje van de wereld!
en toen kwamen mijn ouders binnen en die zeiden gefeliciteerd! en ik was zo blij! mijn eigen pony.
ik leerde van jou alles voor de eerste keer springen op jouwn leeftijd en naartuurlijk de vele buitenritten die we hadden en gingen maken. toen ik 9 was en jij was toen 31 reden we met wedstrijden al in de L!! ik was zo trots op jouw maar aan ieder sprookje komt een eind.
toen jij 33 was was ik 11 het ging slechter en slechter met jou je kreeg artorse in je heupen knieën, mijn ouders zeiden nog als je wilt verkopen we haar en mag je een ander paard uitzoeken maar dat wilde ik niet. ik kon nog steeds de leukste dingen met je doen zo deden we aan vrijheidsdressuur en gingen we veel wandelen over de verhade wegen.
maar helaas de artorse won. jij was 34 en wat mij betreft mochten daar nog vele jaren bij.je stierf op mijn schoot en je bent nu in de eeuwig groene weide waar je met al je andere vriendjes lekker zorgeloos kan spelen, meid je bent en was de aller grootste topper en ik hoop dat ik je darrboven nog een keer tegen kom!
Wat een mooi verhaal over Zara en jou. Jammer dat dat nu ten einde is maar deze ervaring neemt niemand je meer af en is een mooie herinnering. Sterkte met het verlies. Je eerste pony is altijd bijzonder.
Wat een lief en mooi verhaal. Je mag ook trots zijn op jezelf hoor, je hebt gekozen voor jouw Zara, je hebt voor haar gekozen en bent bij haar gebleven. Dat doet lang niet iedereen. Het is ontzettend moeilijk het verlies, dat verwerken duurt heel lang. Maar de herinneringen blijven! sterkte!