Geplaatst In 2010 waren we je al bijna kwijt. Lucy was kreupel nadat het niet overging na een paar weken(tussendoor wel smid en da langs geweest) zijn we naar de kliniek gegaan. We kregen te horen dat je hoefbevangen was maar er waarschijnlijk wel weer boven op kwam. Na 6 weken gips en stal rust terwijl al je maatjes in de wei mochten spelen mocht het gips er af. Je werd weer beter. Na 6 weken spanning en verdriet wisten we dat je bij ons bleef voor nog een paar jaartjes, je was nog niet van ons af. Maar die paar jaar was wel erg kort...
In de winter van 2011 werd je ziek. Je hoesten en had het erg benauwd. Je stond zo lang als mocht buiten maar dat was nooit lang want gras was erg gevaarlijk voor je. Dus kreeg je ook medicijnen maar wat de dierenarts niet zei was dat er veel suikers in zaten. hierdoor werd je ook aan je hoefjes ziek maar dit wisten wij nog niet. Nadat het steeds slechter met je ging toch naar de kliniek gegaan de zelfde weg als anderhalf jaar geleden en dit keer mocht ik niet mee, het vrouwtje moest naar school. In de kliniek bleek dat je weer hoefbevangen was en dat je longen vol zaten met slijm. 2 opties: je longen leeg pompen of je inlaten slapen. Klein probleempje: je mag niet lang buiten staan maar als je beter wilt worden en blijven MOET je altijd buiten staan. Om je alle pijn te besparen hebben ze toch besloten(ik ben het er mee eens) je in te laten slapen. 's middags na school bij mijn opa en oma belde mijn moeder me. Je was niet eens meer thuis gekomen en je zou ook nooit meer thuis komen. Ergens wist ik dat dit zou gebeuren vandaag maar de klap komt toch nog hard aan. Wij hadden met zijn alle(mijn moeder, eigenaars, ik en Luus) de strijd opgegeven. Je was al door de oog van de naald gekropen maar nu was ons geluk op.
Rust zacht Lieve teddybeer<3
19 januari 2012
Dankje voor het lezen. ookal is het al ruim 2jaar geleden het is nog steeds moeilijk omdit te typen maar dit wou ik toch kwijt over onze Luus.
