Ik ben niet zo heel actief op bokt ( vooral eens stille meelezer

Het is morgen alweer een maand geleden dat ik mijn mooie prinsesje moest laten gaan.
Esperanza is/was een hannoveraan merrie van 1m69 en mijn aller liefste vriendinnetje

5 jaar geleden kwam ze op de stal staan waar ik mijn pony had staan en ik was opslag verliefd. Ze was van de eigenaresse van de stal en ik zei tegen haar dat ze demijne zou worden. 2.5 jaar geleden was het dan zo ver. Ik was te groot geworden voor mijn pony en echt toe aan iets groters. Aangezien ze elk jaar veulens bij ons op stal hebben stelde de eigenaresse voor dat ik wel een veulen van hun kon overnemen.
Dat vond ik allemaal leuk en aardig maar Esperanza was het paard waar mijn oog op was gevallen. Gelukkig had ze het door, en omdat ze het jaar ervoor al te koop had gestaan, maar niet was verkocht, vond ze het een goed idee dat ik haar over nam

Esje was een pittige tante en in het begin kon ik haar totaal niet aan ( vooral in draf en galop was het een drama), maar we zijn de afgelopen 2.5 jaar echte maatjes geworden, hebben heerlijke strand en duinritten gemaakt en dressuurmatig ging het ook steeds beter..
Totdat ik vorige maand om half8 s'avonds gebeld werd.. Dat er iets niet goed was en de dierenarts onderweg was.
Eenmaal aangekomen zag ik het al, hij voorknie hing er helemaal slap bij, ze kon er niet op staan en het leek alsof hij 360 graden kon draaien. Het was duidelijk dat het niet goed was.
Veearts erbij.. Die keek en schudde alleen maar haar hoofd. Het was duidelijk gebroken en er kon niks meer aan gedaan worden.
Toen heb ik de moeilijkste beslissing moeten nemen die er is, ondanks dat er geen andere optie is blijft het lastig om je soulmate te moeten laten gaan


Daarom dit topic. Even een ode aan mijn prachtige Esperanza

Een weekje proefdraaien:

Prinses

De eerste winter samen

Mn beste vriendin


Kusjes geven kon ze als de beste


Dag vriendin, het gaat je goed


