Geplaatst Geboren: 28 april 1991
Overleden: 13 oktober 2013
22 jaar ben je maar geworden, terwijl ik ervan overtuigd was dat jij met gemak de 30 zou halen.
Lichamelijk was je werkelijk niet kapot te krijgen, nooit was je kreupel, koliek kwam in jouw woordenboek niet voor, een keihard gestel had je.
En zo ineens, pats boem, ben je weg, het is onbegrijpelijk.
17 jaar lang mochten wij bij elkaar zijn.
Wij zijn met elkaar zowat opgegroeid, jij bent een half deel van mijn leven.
Wat ooit begonnen was als een meisje met een verzorgpony, groeide uit tot een ware vriendschapsband.
Enkele jaren geleden mocht ik je van je toenmalige eigenaren meenemen, je was helemaal mijn pony geworden, het werd tijd dat ik echt kon zeggen dat je van mij was.
Naast je zomereczeem mankeerde je nooit wat.
Je had een bikkelhard gestel.
Kreupelheden en koliek kwamen niet in jouw woordenboek voor.
Het zomereczeem had ik binnen 2 jaar zo goed onder controle, dat je van ernstig eczemer, naar een jeukloos dier ging.
Wat was ik trots!
Zelfs dierenartsen die je kwamen enten lieten we versteld staan hoe je erbij stond, niemand geloofde dat je eczemer was.
Nadat we van stal waren verhuisd mocht je van mij met pensioen.
Ik was ook gegroeid en met de daarbij komende kilo's.
En zo groot was jij niet, dus onze rijtijd lieten we achter ons.
Je mocht lekker nog genieten, op de weides, 's nachts op stal, en overdag heerlijk buiten, zelfs in de sneeuw.
Dat je pensioen echter zo kort zou duren, had niemand verwacht.
Gisterochtend sloeg het noodlot toe, totaal onverwachts.
Om een lang verhaal kort te maken, je had een hersenbloeding gehad, en was binnen een uur geheel verlamd.
Zelfs je hoofd optillen kon je niet meer.
Zelf was je al half weg, dat was mijn meisje niet meer die daar lag.
Jij, mijn heethoofdje, die niks pikte en overal stampij om maakte, lag daar bijna levenloos op de grond.
Nog een enkel moment werd je helder.
Je keek me recht in de ogen, brieste een keer zachtjes, en frunnikte met je lipje nog aan mijn hand, en legde toen je hoofd weer neer.
Ik wist toen dat je mij je goedkeuring gaf.
Wij zouden helpen je de laatste stap te maken, en dat hebben we gedaan.
In enkele seconden was je al weg, zo snel ging het al.
Met je hoofd in mijn armen, terwijl ik je streelde, 17 jaar wat ineens door mijn gedachte schoot.
Ik heb nog geholpen je uit stal te halen, ik wou het hele proces met jouw afmaken tot het laatste eind, en dit hoorde er ook bij.
Samen met mijn man en nog 2 anderen jou uit stal gehaald en buiten neer gelegd.
Mijn man en ik hebben jou nog netjes neer gelegd en toegedekt.
Jouw reis was begonnen....
Vaarwel mijn meissie, mijn monstertje.
Zet daarboven maar de boel op stelten, zoals je dat zo goed kon.
Geniet lekker daar, zonder je eczeem.
Maak je niet druk om mij, ik kom ooit ook jouw kant op, en dan zetten wij ons sprookje weer voort.
Bedankt voor die 17 mooie jaren, waarin je mij zoveel geleerd hebt, waarin je echt mijn vriendin was.
Ik ben blij dat jij op mijn pad bent gekomen.
Rust zacht,
