Geplaatst 
Heel wat jaar geleden, toen ik in de éérste zat (dus 12 jaar was) heb ik 7 paarden op een menstal verzorgd. Helaas werd er heel veel van me verwacht als 12 jarig meisje. Ik kwam op dinsdag en donderdag uit school. Dan had ik 2 uurtjes. In die 2 uurtjes moest ik 7 stallen en 7 paarden blinkend schoon krijgen. Tenminste, dat moest van de vrouw van de eigenaar. Ik kon het goed vinden met de eigenaar en voor hem was het geen punt. Maar als 12 jarig meisje vond ik het super leuk, als ik nu terug kijk vind ik dat ik eigenlijk alleen veel verdriet heb gehad in die tijd.
Met het ene paardje kon ik het beter vinden dan het andere paardje. Desire (waar de stal naar vernoemd is) is op 22 jarige leeftijd overleden. De eigenaar en zijn vrouw zeiden dat dat kwam door oudheid. Nu weet ik niet presies wat er gebeurd is, want een gezond paard van 22 jaar zou niet zomaar overlijden. Het presiese verhaal hebben ze me niet verteld.
Op stal waren 2 paardjes drachtig. Super spannend! De 2 liefste paardje daar! Uniek beviel als eerste. Het veulen werd Bertina genoemt. Vond het toen een aparte naam voor een paard haha. Nog steeds eigenlijk. Het veulen en moeder ging heel goed! Veulen groeide goed op! Mama was echt een lieve mama! Maar liet de mensen die ze kende goed toe bij haar kindje!
2 weken na dat Desire was overleden was ik op stal. Ik ging Korba lekker poetsen en ben de hele middag met haar bezig geweest. Korba was ook drachtig en kon ieder moment bevallen. Onbewust heb ik haar vreselijk vertroeteld! Niet naar de andere paarden omgekeken en de stallen niet gedaan. Er hingen melk druppeltjes aan haar tepels. Ik dacht nog, Donderdag als ik kon, dan staat er een prachtig veulen naar haar!
Donderdag kom ik op stal, zoekend naar Korba. Korba was er niet. Niet in het land, niet op stal, naja het zal wel dacht ik nog.Ik ging gewoon door de paardjes die er stonden doen en de stallen uitmesten. Na een tijdje kwam de vrouw van de eigenaar naar me toe.''Heb je het veulen gezien?'' Vroeg ze. ''nee'' antwoorde ik. De mevrouw begon te huilen, ik schrok zo. Ik wilde weten wat er was! Ze legte het volgende uit.
Korba zou op dinsdag avond weeën hebben gekregen. De eigenaar en zijn vrouw waren er bij. Het veuelen kwam maar niet, het duurde zo lang. Korba raakte uitgeput. Da bij geweest en ze moesten naar de kliniek. Eenmaal daar was het al te laat voor Korba. Korba was totaal uitgeput en kon het veulen niet zelfstandig tot leven brengen. De reden hiervan was dat het veulen in stuit lag. Op de kliniek hebben ze het veulen nog kunnen redden. Ookal was die er ook bijna aan onderdoor gegaan.
De prachtige hengst werd Ringo genoemt. Dit heb ik nooit gesnapt, want zo hete zijn vader al. We liepen samen naar een dichte stal en daar lag het veulen in zijn eentje, wat deed dat zeer. Om het veulen zo te zien, maar wat was hij lief! Zo aanghankelijk! Enorm prettig karakter! Maar toch wist ik niet zo goed wat ik met mijn gevoelens moest. Ringo had er tenslotte wel voor gezogd dat Korba nu (grof gezegt) dood was. Ik heb Ringo een klein tijdje daarvan de schuld gegeven, maar na een tijdje drong het tot me door, hij was nog het enige wat er over was van Korba. En hij kon er natuurlijk niks aan doen! Hij was zo lief, en had het karakter van zijn moeder! Echt ik hield van hem!
Ik ben op deze stal weg gegaan, omdat ik door de emotie van Korba's overlijden niet mijn ding kon doen wat ik moest doen. Redde het niet om 7 paarden en 7 stallen in 2 uur te doen.
Ik heb nog vaak gehuild om de dood van Korba. Het was een prachtig paard! Echt ik had haar niet willen missen.
Een paar keer in je leven kom je een paard tegen waar je echt van denk WAUWIE! En dat paard blijft hangen. Zo ook bij Korba (en Uniek) 2 prachtige paarden die heel vele indruk op me gemaakt hebben! In totaal ben ik nu 4x zn paard tegen gekomen. Paarden die echt bijzonder voor me zijn/waren. Ik ben blij dat ik van elk paard weer waar hij/zij zich bevind.
Korba zit veilig in de paardenhemel waar ze van haar nieuwe leventje als paarden engel kan genieten. Echt lieve schat, ik zal jou nooit vergeten! Ik denk nog elke dag aan jou! Je was zo speciaal! Later als ik dement ben, zal ik nog over jou praten, want echt meisje, jou vergeet ik never nooit! Door jou ben ik nog veel meer om paarden gaan geven als wat ik al deed! Meisje ooit kom ik bij je en zullen we alles opnieuw doen!
Sinds ik deze bijzondere paarden heb leren kenne, weet ik dat ik in de toekomst een KWPNer wil, een zwarte! Eentje die lijkt op Korba of Uniek!
