Geplaatst In maart is mijn oude verzorgpony overleden,
ze is 34 jaar geworden en is ingeslapen omdat ze een prop voor de maag had hangen geloof ik wat ik van de eigenaren heb gehoord.
Zo vriendelijk als ze waren heb ik wel een plukje manen gekregen en dat waardeer ik dan ook erg.
Ook al is ze een aantal maanden dood het gemis word er niet minder op, ze brengt elke dag toch zoveel herringeringen op.
Zoals dat mn zus (die 11 jaar geleden is verongelukt) ook haar reed, het was haar eerste pony,
Nadat we haar hebben verkocht is ze naar iemand gegaan, en die liet haar bij ons op stal staan.
So far so good, ik mocht er op gaan rijden, ik helemaal blij want welke ouder laat zijn 4 jarig kind nou op een groen paard dat nog maar net onder het zadel was rijden. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart en dat zal altijd zo blijven.
We hadden wel eens downs, maar ik ben zo blij dat toen alles was goedgekomen en je vorig jaar nog een keer heb op mogen zoeken
iloveyou my dear
rust zacht daar boven!
When i was little
Als twee bruine ogen vragen,
help mij, want ik voel me niet fijn,
mag je dan, omdat je voelt dat dit het einde is,
egoïstisch zijn?
Als je van de dierenarts hoort,
dit komt nooit meer goed,
en zij krijgt steeds meer pijn,
mag je dan, omdat je haar niet kan missen,
egoïstisch zijn?
Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
en je zonder haar naar huis toe moet,
met een halster en een plukje haar in je hand,
en je hard vol pijn,
dan probeer je jezelf te overtuigen,
ik mag niet egoïstisch zijn!
Al die tijden met z’n twee,
elke dag weer een feest,
en in al die tijd,
is zij zelf niet één keer egoïstisch geweest.
