Ik vond haar smiddags plat in de wei... ze wilde niet opstaan, uiteindelijk stond ze toch op. Maar ze was heel suf en ze at niet. Meteen gaan stappen en toen leek het beter te gaan, maar ze bleef kramp houden. Toen de dierenarts laten komen, die zei dat het koliek was maar dat het niet heel ernstig was en gaf haar pijnstillers. Toen is ze in stal gaan slapen ze was heel kalm. Ik ben toen zelf ook naar bed gegaan. Maar snachts is ze weer onrustig geworden, toen heeft mijn vader haar uit stal gehaald en mee gestapt, het leek weer goed te gaan... maar ineens ging ze achteruit lopen. mijn vader zei dat hij haar helemaal niet meer kon sturen en zij zichzelf ook niet. Toen is ze voor onze poort in elkaar gezakt, ze ademde nog een paar keer en toen is ze eigenlijk heel rustig gestorven. Ik was er dus niet bij omdat mijn vader geen tijd had om me wakker te maken aangezien ze zo plotseling alle controle verloor. Dat vond ik wel heel erg. Heb geen 'bewust' afscheid kunnen nemen :"(