Geplaatst 
Nooit gehoopt/gedacht hier zo snel al een topic te openen.
Tosca en ik hebben een veel te korte tijd samen gehad, ze was bijna een jaar bij mij, iets wat we zouden gaan vieren, maar wat nooit meer gaat gebeuren...
20 augustus 2012 kwam je hier aan, mijn eerste eigen paard, met jou veulen Famke van ong. 6 maanden. We hebben in die 11 maanden dat je bij mij was een geweldige band opgebouwd, je werd zelfs een beetje te eenkennig, maar ontzettend lief. Ik kon zo op je rug gaan zitten en een rondje rijden, geen probleem. Je had het heerlijk met Famke in de wei, op mijn verjaardag (15 juli) hebben er nog kinderen op je rug gezeten en rondjes op jou gereden, ik liep de hele tijd naast je, en je vond het allemaal best.
Maandag 22 juli, gingen wij samen op ponykamp, je liep zo zonder problemen de trailer op, net of je het elke dag deed. Anderhalf uur later kwamen we aan, je was niet eens heel zenuwachtig, terwijl dat eerst op ander terrein wel zo was. We hebben samen een paar rondjes door de bak gelopen, en het ging ontzettend goed! Die middag gingen we rijden, buitenrijden, buiten vond je grote of aparte dingen nog wel eens eng, dus je achter het braafste paard gezet, en gegaan. Het ging supergoed, je was wel wakker, maar ja dat was je altijd, je bent zelfs zonder mokken langs een vrachtwagen gegaan. Die avond stond je in je box, ik ging je water bijvullen gaf je een knuffel, en ging zelf ook naar bed. De volgende dag gingen we de manege paarden uit de wei halen, die stonden ongeveer een kilometer verderop. We liepen ernaartoe en hoorde je nog hinniken en zeiden dat jij ook al wakker was. Toen we terugkwamen kwam er een meisje naar me toe en zei dat je heel raar lag. Ik ben gelijk naar je toegelopen, en toen lag je in je stal, en je reageerde niet meer, zelfs niet op mij, en je had al een beetje een bolle buik. Ik heb een leiding geroepen, en die weer de eigenaar. Na gekeken te hebben kwam de eigenaar eraan en vertelde me wat ik eigenlijk al wist, je was overleden, waarschijnlijk aan een hartstilstand. Ik ben de rest van het ponykamp wel daar gebleven, maar miste je ontzettend. Iedereen bij ons thuis eigenlijk, want je was langzamerhand onze gezinspony geworden. Mijn ouders zijn die dag nog langs geweest en we hebben met z'n 3en nog even naar je gekeken Het ponykamp was op zich nog wel leuk, alleen dit had ik veel liever met jou gedaan, dit had nooit, nooit, nooit mogen gebeuren. Ik heb altijd gezegd dat wij samen heel oud zouden worden. We zouden na ponykamp nog een heleboel leuke dingen doen, ook les krijgen in loswerken zonder touw, longeren...
Lieve Tosca ik mis je ontzettend, en ik wil dat jij onthouden wordt als de lieve, mooie pony die je was, ondanks dat je veel te vroeg bij mij bent weg gegaan.
Deze foto is maandagmiddag na het rijden gemaakt, de laatste foto die van haar gemaakt is...
Thinking of the day, when you went away, what a life to take, what a bond to break, I'll be missing you.
Rest In Peace Tosca!
, wat erg 
, ik leef met jullie mee 
