Geplaatst mijn lieve vriendje is er niet meer
nooit geen gekke bekken meer, geen kusjes geen knuffels en zo kan ik nog wel uren doorgaan hoe geweldig je wel niet was.
gister ochtend werd ik gebeld door mijn stalhouder, dat Livito niet goed was zweette lag en niet wou eten.
heb meteen de dierenarts gebeld dat die naar stal moest gaan, stalhouder gevraagd of hij met hem wou lopen en ben zelf ook als een gek naar stal gegaan, daar aangekomen 1 hoopje ellende
mijn arme vriendje, helemaal nat buiten adem en zoveel pijn.de dierenarts heeft hem onderzocht, gespoten en het leek heel even iets beter.
dierenarts is weer weg gegaan, woont gelukkig in dezelfde straat dus als ik haar nodig had was ze er zo.
mijn arme vriendje had de hoop al bijna opgegeven, dierenarts is voor de 2e x geweest want hij bleef maar liggen
.weer onderzocht, opnieuw gespoten + een dikke pijnstiller en geintubeerd zodat we zeker wisten dat hij daar niet verstopt zat.
hij liet het allemaal toe
.contact opgenomen met wolvega of hij daar terecht kon, vervoer geregeld paard gesedeerd en richting kliniek.
livito was livito niet als hij niet ook nog even moest klieren bij de trailer, uiteindelijk wou hij de vrachtwagen absoluut niet op en hij kon staan dus hebben we besloten om hem in de trailer naar de kliniek te brengen.
daar stond hij gelukkig na wat aanmoediging en met 5 man zo op.
de dierenarts heeft hem nog 1x bijgespoten zodat we zeker wisten dat we in wolvega konden komen.
onderweg heeft hij zich zo netjes gedragen, normaal een dikke stresskip op de trailer zo stond hij nu als een mak lammetje op de trailer.
daar aangekomen paard uitgeladen, behandelkamer in aan alle kanten werd hij onderzocht, bloed afgenomen enz enz..
echo gemaakt en daar was al snel duidelijk dat er niks meer aan te doen was.
zijn dunne darm was zo zichtbaar op de echo, en zat helemaal in de knoop
30% overlevingskans en opereren zagen ook de artsen daar somber in.
en dan, dan sta je daar om het moeilijke besluit te nemen om mijn allerbeste vriendje in te laten slapen.
hij had zoveel pijn, en dan mag ik niet egoistisch zijn om te deken dat ik hem nog helemaal niet kan missen.
Liv is klaar gemaakt, ik heb voor zover afscheid genomen en hem naar de box gebracht waar het ging gebeuren.
ik mocht er niet bij zijn als hij onder narcose kwam ivm veiligheid, maar ik ben er wel bij geweest dat hij zijn laatste spuit kreeg.
het was goed zo, mijn allerbeste vriendje is er niet meer.
man wat is dit moeilijk, hij heeft gelukkig 19 jaar mogen worden maar ik had hem nog zo graag 10 jaar bij me gehad
ik ga mijn maatje zo ontzettend missen, hoe hij me altijd wist op te vrolijken met zijn gekke bekken, kusjes en typisch livito actie's
ik hou van je topper!
Jessica, wat erg! 
