Geplaatst Van de week nog heerlijk rondje gemaakt met mijn knappe, oude dame Fleur. Nog foto's op FB gezet en complimenten gekregen hoe goed ze er uit ziet (ze is van '93 namelijk, dus echt al flink op leeftijd voor een Belgisch Trekpaard) en dat ze nog veel gezonde jaren voor zich zou hebben....
Ik werd vanochtend wakker gebeld door de eigenaar, dat ze niet op kon staan. Ik was in een kwartier op stal en daar lag ze. Toen ze me zag kreeg ik een paar oorverdovende hinniken naar m'n hoofd.
Ze lag apart, maar niet echt klem leek het, maar ze kwam niet tot zit. Helemaal zeiknat van het zweet.
Dierenarts gebeld, die kwam redelijk snel. Pijnstillers er in, gecheckt, maar niets bijzonders te vinden.
Met sleepbanden hebben we d'r uit stal gesleept en ze was blij dat ze even echt goed languit kom zo te zien.
Daarna geprobeerd haar op te takelen. Dat takelen lukte, maar ze deed zelf geen poging te gaan staan. Te moe? Echt volledig uitgeput? We hebben haar weer neergelegd, dik bed van stro, brok, hooi en water voeren en zo even tijdje rust geven.
Ik ben geen moment van d'r zijde geweken, ze heeft veel gecommuniceerd met de andere trekpaarden (stonden in de wei) en ze leek weer beetje kracht te krijgen en probeerde soms zelf te gaan staan.
Totdat ik een kwartiertje helemaal alleen met d'r was. Ze schoof de balen stro waar ze tegen steunde weg en ging languit en murmelde even. Ik schrok me rot en heb heel hard zitten huilen bij d'r.
Daarna begon ze af en toe in lucht te trappelen, dierenarts weer gebeld en er kwam een andere. Alles verteld wat ik had gezien en gemerkt (o.a. dat d'r banden en d'r spieren bij vulva en poepgat bijna helemaal slap waren en dat d'r tandvlees bleker werd) en hij heeft wat getest en gevoeld enzo, maar zag het somber in. Hij vreesde voor een verlamming aan de achterhand door een hersenbloeding of een propje in d'r ruggenmerg oid.
Nog een keer hebben we d'r opgetakeld, maar ze was helemaal slap en kon niet meer en toen hebben we moeten besluiten haar te laten gaan...
20 jaar geworden, nooit een dag ziek geweest en dan ineens dit.... Ik snap het niet, kan het niet bevatten of begrijpen...
Mijn allerbeste maatje, mijn alles, mijn gekke Sintertrekpaard, mijn luie donder, mijn grote steun, mijn leermeester, mijn mooie tankje, mijn rots..... Nooit meer de hinnik als ik aankom, nooit meer je mooie alerte koppie zien stralen, nooit meer helemaal zenn worden door een ritje met jou.....
“This is not a goodbye, my darling, this is a thank you.
Thank you for coming into my life and giving me joy, thank you for loving me and receiving my love in return. Thank you for the memories I will cherish forever. But most of all, thank you for showing me that there will come a time when I can eventually let you go.
I love you, with whole my heart!"
*** Fleur van Wervenhove, 12-06-'93 - 13-05-'13 ***
Dank je wel, mn liefste muuf, voor alles wat je voor me gedaan en betekend hebt!
[RIJ-ITP] Mijn trekpaarddame Fleur 2011: Zand, bezoekjes, afwisseling!
[RIJ-ITP] Trekpaard Fleur in een veelzijdig 2012!
En zo onverwacht... ik keek jullie topics altijd, zo'n indrukwekkende en lieve paarden... Veel sterkte! 
gecondoleerd 
maar dat maakt het verdriet niet minder.
