Geplaatst Lieve lieve jongen,
Jeetje, wat mis ik jou zeg!
3 weken geleden ben jij in mijn armen gestorven en ben jij naar de eeuwige groene weides vertrokken.
Het is allemaal zo snel gegaan, het ene moment ging jij nog in volle rengalop en het andere moment lig je op de grond naast je vrouwtje... Na een paar dagen sta je in de kliniek en krijgen we te horen dat je schouder gebroken is... het was over.. wat kwam dit hard binnen.
We moesten het je vrouwtje gaan vertellen, je vrouwtje die in het ziekenhuis lag na het ongeluk dat ze met jou had gehad, dit was zo ontzettend moeilijk en vooral oneerlijk! Ze kon geen afscheid van jou nemen, jou manen niet meer door haar handen laten gaan, jou neusje niet meer aanraken en niet meer in jou ogen kunnen kijken... Het was zo oneerlijk.
Omdat ik jou al 4 jaartjes verzorgde en zoveel liefde van jou kreeg beloofde ik dat ik bij jou zou blijven en zou zorgen dat je rustig zou heen gaan, en daar ging je... het leven ging langzaam uit jou weg, je laatste ademhaling en je laatste knipoog.
Jongen, lieve lieve vent van mij, wat mis ik jou steeds erger..
Het is zo oneerlijk, je was pas 8 jaar en zou 30 april 9 jaar worden, we hadden nog zoveel plannen in de agenda staan; wedstrijden, crossen, strandritten en vooral heel veel plezier maken!
De laatste woorden die ik tegen jou zei waren: Gedraag je daarboven kanjer en geniet ervan!
Ik hoop dat je aan het genieten bent daarboven en samen met je vader op de groene weides galoppeert!
Dag lieve Dunya!
30-04-2004 / 12-04-2013
Jeetje, wat mis ik jou zeg!
3 weken geleden ben jij in mijn armen gestorven en ben jij naar de eeuwige groene weides vertrokken.
Het is allemaal zo snel gegaan, het ene moment ging jij nog in volle rengalop en het andere moment lig je op de grond naast je vrouwtje... Na een paar dagen sta je in de kliniek en krijgen we te horen dat je schouder gebroken is... het was over.. wat kwam dit hard binnen.
We moesten het je vrouwtje gaan vertellen, je vrouwtje die in het ziekenhuis lag na het ongeluk dat ze met jou had gehad, dit was zo ontzettend moeilijk en vooral oneerlijk! Ze kon geen afscheid van jou nemen, jou manen niet meer door haar handen laten gaan, jou neusje niet meer aanraken en niet meer in jou ogen kunnen kijken... Het was zo oneerlijk.
Omdat ik jou al 4 jaartjes verzorgde en zoveel liefde van jou kreeg beloofde ik dat ik bij jou zou blijven en zou zorgen dat je rustig zou heen gaan, en daar ging je... het leven ging langzaam uit jou weg, je laatste ademhaling en je laatste knipoog.
Jongen, lieve lieve vent van mij, wat mis ik jou steeds erger..
Het is zo oneerlijk, je was pas 8 jaar en zou 30 april 9 jaar worden, we hadden nog zoveel plannen in de agenda staan; wedstrijden, crossen, strandritten en vooral heel veel plezier maken!
De laatste woorden die ik tegen jou zei waren: Gedraag je daarboven kanjer en geniet ervan!
Ik hoop dat je aan het genieten bent daarboven en samen met je vader op de groene weides galoppeert!
Dag lieve Dunya!
30-04-2004 / 12-04-2013
heel veel sterkte!! 
altijd vreselijk als er zoiets gebeurd! 
