ik kwam een keer op een pensionstal. daar zag ik toen iemand die aan mij vroeg of ik op haar dochters paard wou rijden. ik was heel blij dus ik zij ja. maanden lang misschien wel meer dan dat kwam ik daar toen zo vaak ik kon. maar rex was al een wat ouder paard dus kreeg steeds meer last van stijf zijn. hij kwam met moeite zijn stal uit, liep moeilijker enz. ze gingen met hem naar de DA en die zei dat hij artrose had. op een dag was het vakantie en ik wilde heel graag naar hem toe. helaas hadden mijn ouders geen tijd om mij erheen te brengen dus kon ik niet gaan. daarna heb ik ook geen tijd gehad om naar hem toe gaan. de volgende woensdag kwam ik uit school. mijn moeder ha tranen in haar ogen maar ik begreep niet waarom. ze liet me een SMSje zien waarin stond dat rex echt veel pijn had en dat zijn eigenaresse hem had in laten slapen. ik moest ongelofelijk huilen en was dagenlang superverdrietig. ik ha zo gehoopt dat het weer goed zou komen!
ook al was rex geen eigen paard, verzorgpaard of wat dan ook van mij, ik kende hem en z'n baasje goed en hij betekende veel voor mij... nog elke dag mis ik hem. zijn baasje heeft inmiddels een ander paard (dutsh style) die een neefje van hem is. dit beestje betekent ook superveel voor mij en vooral omdat hij er ongeveer precies hetzelfde uitziet als rex. nog steeds kom ik zo vaak als ik kan op deze pensionstal. toch blijft het wel zo dat elke keer als ik er weer ben ik rex weer heel erg mis.
rex: R.I.P. i will never forget you!! 
Geplaatst 
