De laatste maanden werden namelijk veel te zwaar voor hem. De koude winter had hem erg verzwakt, hij bleek een lichte ruis op zijn hart te hebben en hij kreeg meer last van de artrose. Toen hij nauwelijks nog at en overdag meer neerlag in de weide dan dat hij rechtstond, heb ik besloten om hem uit zijn lijden te verlossen.
Zijn laatste dag heb ik met hem doorgebracht in de wei, hij lag zowat de hele tijd met zijn hoofd in mijn schoot. De beslissing nemen was niet moeilijk, omdat hij zoveel pijn had. Hem effectief afgeven was echter heel zwaar. Hoewel ik al jaren niet meer echt met hem had kunnen rijden, en ik hem daardoor misschien niet altijd genoeg aandacht gegeven heb, ben ik altijd van 'm blijven houden. Ik heb vaak gedacht om hem naar een opvanghuis te brengen, maar ik mocht er niet aan denken dat hij ergens slecht behandeld zou worden. Ik denk dus dat hij toch wel een mooie oude dag gehad heeft.


Joy op z'n laatste dag: erg vermagerd
