Waarom jij ? Waarom zo jong gegaan . Om het te geloven heb ik me zelf nog moeten slaan , nee dit was geen afschuwelijke droom . Maar de waarheid , jij was gegaan maar onze strijd was nog blijven staan .
We missen je , dag en nacht . Het is maar een hinnik waar ik naar smak . Die van jou die wil ik zo graag horen gewoon aleen jij in onze harten . We willen zo graag weer een leven met jou willen starten , maar het kan niet jij bent weg .
Wat raar , we hebben ons nooit beseft dat het de laatste keer was dat we jou zouden zien . We hebben het niet mogen wensen dat jij de wereld zal verlaten , het is gewoon zo gegaan. Het leven is hard en dat voorbeeld hebben we gekregen van jou . Dat je niet kunt beslissen hoe lang iemand op de wereld zal mogen blijven , ik weet zeker dat jij er niet voor hebt gekozen.
Annika , die mist ook jou hinnik jou lieve hinnik die bijzondere hinnik nu , die ene keer dat jij hinnikte toen wij weg gingen zit nog altijd in mn hart . Annika heeft van binnen geschreeuwd dat ze je terug wou , ze heeft naar je gehinnikt toen je daar lag , onder het zeil.Ze bokte hinnekte en ging er van door , nee Annika is je nog nooit vergeten je beste vriendin , je soulmate . Die pony waar je alles mee kon delen , je enige steun en toe verlaat . Die pony waar je de grootste lol mee beleefde , je zusje .
Alles wat we hebben beleefd is niet om te vergeten , sommige dingen moet je gewoon niet vergeten . Die kan je niet vergeten . Het zit in onze hoofden en harten Uliska , ja daar zit jij . Wij moeten ook weer verder gaan . Het leven moet verder . Annika berijkt dit allemaal voor jou . We tellen nog af wanneer je zo oud was en wat we dan met je hadden gedaan , gewoon omdat je toch nog altijd bij ons bent en blijft .
Uliska , ik heb dit geschreven voor jou en de strijd die je hebt gedaan was dapper . Onze kleine eigenwijs . Die alles eng vond , maar ook heel speels was . Jij bent die gene die ons heeft verteld om door te zetten . Jij was dat ene paardje dat poetsen heerlijk vond , en snoepjes ook . Jij was dat ene paardje dat eerst heel schuw was . Jij was dat ene paardje dat pogingen heeft gedaan om ons te trappen . Jij was dat ene paardje waar wij op spanning hebben gewacht of je was gegaan of niet . Jij was dat ene paardje dat accepteerde . En wat je nu bent ? Het paardje dat in onze harten zit en onvergeetelijk is .
Door jou werd ik weer herrinerd hoe zeer het doet als een dier bare gaat. En dat huilen goed voor je is .
Uliska meid , je was klein . Als je nu nog geleefd was je groter geweest ,sterker , mooier . Om 16-3-2013 ben je alweer een jaar van de wereld . We zullen je nooit vergeten meid . NOOIT ....
eeuwig gegraveerd in onze harten
Uliska v.h Laaghaler veen . 07-05-2010 - 16-3-2012 .

Respect als je het hebt gelezen.