Geplaatst 
Na het overlijden van jou, heb ik nooit meer zo'n lief, braaf en mooi paard gehad. Een paard waar ik mijn zorgen opzij kon zetten, waar ik nergens aan kon denken; gewoon alleen plezier hebben samen.
Het paard wat mij over al mijn twijfels heen hielp; "Zou ik met een touwtje om de nek kunnen rijden? Ach, we proberen het wel" en wonder boven wonder, kon het ook. Toen kwam natuurlijk al gauw de vraag; "Zou ik kunnen springen met alleen een touwtje om der nek? Ach, we zien wel" en ja, ook dat kon. Alles kon met jou, jij was zo braaf, betrouwbaar en rustig.
Tuurlijk had je soms je gekke momenten, de reden dat wij jou hadden was altijd nog dat je te wild was voor de les en altijd de manege lessen op stelte zetten met jouw achterlijke gedrag.
De ritjes buiten, heerlijk even onze gedachtes opzij en genieten van het mooie weer, of het minder mooie weer. Het maakte niet uit wat voor weer het was, altijd liep jij braaf je rondje, zoals het hoorde, zoals geen enkel ander paard deed met vreselijke wind en regen. Met jou kon ik zonder zorgen een rondje buiten doen, al was het windkracht 8.
Wat hebben wij een plezier gehad, wat hebben we genoten van elkaar en wat heb jij mij veel geleerd. Nooit meer, dat weet ik zeker, zal ik zo'n paard als jou vinden. Nooit meer.. Ik ben je dankbaar voor alles wat je me gegeven hebt, wat je me geleerd hebt, voor het plezier dat we hebben gehad, voor het vetrouwen dat jij mij hebt gegeven, alle momenten met jou, zo speciaal.
Bedankt lieve meid, na die 9 mooie jaren met jou, is dit jaar zonder jou zo leeg geweest,
jij bent het paard geweest wat mij gesteund heeft vorig jaar, na het overlijden van mijn beste vriendin en Philly. De moeilijke tijden, maakte jij mooi. Ik weet zeker dat je uren, maar dan ook uren hebt geluisterd naar al mijn verhalen, naar de leuke, maar ook minder leuke. En nooit was jij een dagje humeurig, ik zal je missen vriendin, bedankt.
