Geplaatst Maar toch krijgt alles zijn plekje en lees ik dagelijks mee op bokt. De bedoeling is dat ik wel mee ga schrijven
Het is nog maar zo kort geleden en ik mis mijn eigen paardje waar ik alles mee kan doen. Ik loop na te denken of ik een nieuw maatje zal gaan zoeken en ik voel me o zo schuldig terwijl evany er niks meer van mij krijgt. t is zo dubbel.
Lieve Evany,
In Januari liep ik door de staldeur t land in liep prompt tegen je op. Liefde op t eerste gezicht.Ik was verkocht toen je daar stond.
Kaitly verzorgde een lieve kleine shet die ik uit t land ging halen. En daar was je mijn eerste eigen paardje mijn zwarte kanjer. Met hart en ziel hield ik van je. Je kon nog vrij weinig toen ik je kreeg maar je vond alles zo leuk en wilde zo graag met me werken. T fijnste was het kroelen en knuffelen je was een echt kroelpaard. Alles was precies zoals ik mijn eigen paard voorstelde.
Maar helaas was daar die ellendige dag op 17 april. Ik had je nog maar 3 maanden en je stond op t land. T was overdag heel hard gaan waaien en jullie waren met zijn alles gaan rennen in het land. Om half 5 werd ik gebeld door mijn stalgenootje dat ik met spoed moest komen omdat je gevallen was. Snel in paniek oma gebeld om voor de kids te zorgen en naar stal geraced. Toen ik aankwam schrok ik me rot. Je hele knie was zo dik dat de binnenkant tegen je andere lies aandrukte. Je was in shock en wilde niemand behalve mij in je box hebben. Je had zo vreselijke pijn. Ik heb de veearts gelijk voor je gebeld. Toen ze kwamen konden ze zien dat je je pezen cq spieren ingescheurd had. Je kreeg zware pijnstillers en boxrust. Om de dag kwam de veearts bij je kijken. en na 6 weken mocht je t landje op waar je rustig met je lieve shet vriendinnetje stond. 6 weken lang heb ik je 3 keer 20 minuten in je box afgespoten. en toen mocht je lekker van de veearts wandelen op je eigen tempo. Je hinkte vreselijk en ik vreesde het ergste. Na 2 weken ging je de goede kant op en konden we rustig aan aan de hand stappen. Je was zo dankbaar als ik kwam en onze band werd als maar sterker.
Tot die afschuwelijk donderdag 31-05-2012 ik moest smorgens vroeg al naar mijn werk en toen ik om 7 uur wegging dacht ik bij mezelf weet je wat laat ik toch maar even voor de zekerheid langs stal rijden. Aangekomen op stal zag ik je liggen in t land op een plek waar je nooit stond en dacht kijk nou ze ligt met gevolg een paniekreactie mijn god ze ligt dan kan niet.
De auto met een draaiende motor en deur open laten staan en ik heb nog nooit zo hard naar je gerend. Voorzichtig deed je je hoofd omhoog en keek me aan. We wisten het allebei. In paniek ben ik bij de stalhouder op zijn raam gaan slaan. Eindelijk kwam hij er aan en zijn samen naar je toe gegaan. S.h. heeft gelijk de veearts gebeld. Ik ben bij je gaan zitten met je lieve hoofd op mijn schoot. De veearts kwam binnen een uurtje. Ik heb je gezegd dat je mocht gaan lieverd je kon niet meer.Je heup en je been waren gebroken. Waarschijnlijk ben je ergens van geschrokken en ben je op je herstellende been gaan staan we weten het niet. Ik heb niet gehuild toen de veearts bij ons was. Maar toen ik eenmaal alleen afscheid van je heb genomen brak mijn hart in 1000 kleine stukjes. Ik ging stuk.
Weg mijn beste vriendin, je was degene waar ik alles bij kwijt kon.Je snapt als ik slechte dagen had door de me/cvs. Zomaar ineens storte mijn hele wereld in. En toen moest ik het thuis aan een klein meisje gaan vertellen. Kaitly was bij mijn ouders en moest heel erg huilen mijn hart schreeuwde het uit. Waarom jij mijn liefste paardje.
Nu 6 maanden later mis ik je nog steeds en denk elke dag aan je
In verloopt van tijd wil ik graag een nieuw maatje maar jij houd je eigen plekje
Lieverd ik hou van je en zal je nooit.
