Geplaatst Citaat:In 2011 was het dan ook zo ver. Ik werd gebeld door een kennis die wist van mijn fantasie van een eigen tinker, zijn exacte woorden waren; Kim! Ik heb iets voor jou. Geen geintje, hij zal het waard zijn. Dus gebeld naar de eigenaar en daar gingen we, op naar België. Daar vond ik opnieuw een vriendje erbij..
Barry van de Neerhoeve
Tinker
Hengst
14-05-2010
In mij bezit sinds 25-06-2011
Toen we voor jou gingen kijken, was je om het netjes te zeggen niet in de beste staat. Toch was het liefde op het eerste gezicht, een hengstje dat niet bij mensen in de buurt durfde te komen. En toch zocht je mij en mijn moeder op, ook die raakte in een klap verliefd. Door de vachtluizen, verkoudheid en de wormen zagen wij een nieuwe vriend. Je zou het ideale maatje zijn voor Brutus.
De dag dat we je gingen ophalen was je echter nog iets achteruit gegaan, de verkoudheid vergde veel van je lijfje dat al niet al te dik was. Toch besloten we dat we je mee zouden nemen naar 'huis'. Een rit van 2,5uur terug, jouw eerste trailerrit, gaf je geen kick, alsof je wist dat je eindelijk je 'thuis' had gevonden.
Na een hoop medicijnen, (hele hoop) eten, verzorging en liefde, zagen we je duidelijk opbloeien tot een knappe kerel, al bleef je stiekem ons zorgenkindje.
Je verkoudheid was over en eindelijk mocht je kennis maken met Brutus!
Jullie waren al snel beste vrienden
.Niks was voor jullie te gek, los lopen aan de maas, mee gaan wandelen, mee gaan zwemmen, of heerlijke middagen dat we met zen drieën in de zon lagen te luieren.
Net zoals Brutus leek je alles best te vinden, zolang je bij mij, of mijn moeder mocht zijn. Het liefste zat je dan ook in mijn broekzak!
Later kwam ook Donna mijn merrie erbij, van Donna wou je niks weten. Ook al was je nog vol hengst, als jullie een uur of twee samen liepen had je geen oog voor haar.
Daarmee was je echt alles wat ik me wenste!
Een lieve, trouwe grapjas
Hoe erg je het ook vond om mij te delen, liet je maar weer iemand toe. Mijn vriend Jan.
Jan had niks met paarden en vond ze ook niks, tot hij jou leerde kennen! Dit gaf weer precies aan wat voor een hartendief jij bent.
http://i48.tinypic.com/2m2ugav.jpg
Ik zocht al een tijdje naar een hoofdstel dat perfect bij jou zou passen, van mijn instructrice Els kreeg ik die dan ook een! Met 2,5 jaar oud gingen we dan ook voor het eerst een hoofdstelletje proberen. Zoals we niet anders gewend waren van jou, ging dit alsof je nog nooit anders had gedaan.
http://i45.tinypic.com/nwjwcl.jpg
http://i48.tinypic.com/b48gw8.jpg
Zelfs mijn moeder en Jan wouden leren rijden, als ik je had ingereden.
En god, ik droom nog van de ritten die we zouden gaan maken!
Mijn paarden staan bij een kennis van mij (Bart) op het terrein, alle drie 24/7 buiten maar met een stal ter beschikking. Doordeweeks voert mijn moeder de paarden 's morgens en ik 's avonds. In het weekend zijn ze echter 's morgens mijn taak. Hoewel Bart er altijd al veel eerder is en ze 's morgens altijd even controleert, hier ben ik hem dus ook eeuwig dankbaar voor. De afspraak staat dus ook als er wat is, dat Bart mij belt/ laat bellen en de dierenarts gelijk inschakelt mocht dat volgens hem nodig zijn. Nog nooit was ik gebeld door Bart en deze ochtend werd ik door een voor mij onbekend nummer gebeld, om 7 uur.. In eerste instantie drukte ik hem weg, tot in de minuut erna Bart zijn nummer verscheen, mijn hart schoot in mijn keel! Een van de stratenmakers die bij Bart werkt.. Der is iets mis met de kleine pony. Mijn eerste gedachte, Brutus.. Barry was in mijn ogen niet klein te noemen.
Binnen 5 minuten waren mijn vriend en ik ter plaatsen, mijn ergste nachtmerrie was daar.. Het ging om Barry.
Compleet onder de modder, tegen de onderkoeling aan, zwaar vermoeid en ernstige koliek! Gelukkig had Bart hem overeind gehouden maar op het moment dat Barry zag dat ik er was liet hij zichzelf vallen, hij gaf op. Met 4 man hebben we hem overeind gekregen en ben ik gelijk begonnen met lopen tot de dierenarts verscheen. Intussen zijn ook mijn broer en moeder gekomen, met de nodige dekens en kruiken. Hij kreeg de nodige spuiten, werd schoongemaakt, maar was doodop, hoe tegenstrijdig het ook is moesten we hem laten rusten om dan weer met hem te gaan lopen.
Hij sliep alsof hij al dagen niet geslapen had terwijl ik door zijn manen kriebelde en weggaan mocht ik dus ook echt niet, dan wouw meneer mee.
Tijdens het lopen begon hij weer te mesten, ik was zo enorm blij! Dat was een goed teken! Ook dat hij levendiger werd vonden ik en de dierenarts positief.
Mijn moeder, broer en mijn vriend moesten gaan werken.. Ik eigenlijk ook, gelukkig is daar vervanging voor gekomen. Want alleen laten wou ik mijn vriend niet. Een vriend van mij is gekomen, en heeft de hele middag mee gezorgd voor Barry. Ook de DA kwam nog een keer, gewoon voor de zekerheid nog een controle. Ook heb ik nog overwogen om hem naar de kliniek te laten vervoeren, maar die reis had hij op die krachten nooit overleefd..
De hele middag heb ik een rooskleurig vooruit zicht gehad, mijn broer kwam nog een langs en knuffelde met hem, mijn tante kwam eten brengen, de vriend die er was om te helpen hielp mij op te vrolijken en zette zich voor 100% in voor mijn paard.
Tegen de avond leek het super te gaan, meneer stond, wou knuffels en was weer een heel eind heen mijn vertrouwde Barry! Mijn instructrice kwam ook nog langs, 'morgen loopt hij weer dom te doen in de wei hoor kim' was wat ze tegen me zei.. En met de ervaring die zij heeft, geloofde ik ook elk woord.
Tien minuten nadat ze was vertrokken kreeg het verhaal helaas een geheel andere wending, Barry begon enorm te zweten maar had geen koorts.. DA gelijk laten bellen door Bart. En weer gaan lopen. In de stal viel Barry weer.. Hij trilde en ademde enorm zwaar. Dit alles vond plaats in nog geen 10 minuten tot de DA er was. Ze zag hoe erg je ineens was om geslagen, we hebben nog zo veel geprobeerd.. Maar het bate niet. Ze gaf me de keus, wil je nog een keer pijnstilling geven of laten we hem gaan. Ik wou zeker weten dat ik er alles aan had gedaan! Dus besloot ik voor de pijnstilling te kiezen. Mijn vriend is gelijk na zijn werk weer gekomen, dit was toen hij aan het verslechteren was.. Ook mijn instructrice.
Zijn hoofd lag inmiddels op mijn schoot.. Ik kriebelde door zijn manen en kreeg de woorden over mijn lippen om tegen hem te zeggen, 'Als je niet meer kunt, mag je van mij gaan hoor vriendje' Een laatste keer kroelde hij me met zijn neus, er rolde een traan nog van zijn oog vandaan, gaf een diepe zucht en langzaam stopte zijn hartje met kloppen. De eerste minuut heb ik alleen stil gezeten net zoals iedereen om mij heen.. Tot ik besefte dat hij echt weg was.. Als gevolg daarvan stonden er 5 man te huilen inclusief de DA. Je was er niet meer, mijn trouwe vriend was heen gegaan. Je prachtige voorpluk heb ik afgeknipt, omdat ik een tastbaar stukje van jou wou hebben naast alle herinneringen..
Helaas stond op 6 oktober 2012, om 10 voor half 12 's avonds, onze wereld stil en ben je gestorven op mijn schoot.. Tot ooit mijn lieve vriendje!
http://i45.tinypic.com/spde7o.jpg
Daar lig je dan mijn droom, mijn vriend.
Een strijd gestreden en een lot wat jij zeker niet had verdiend.
Het ga je goed, tabee, tot ooit.
En ik durf je te beloven, vergeten zal ik je nooit.
Barry van de Neerhoeve ♥
http://i49.tinypic.com/vdiibn.jpg
