
Ik plaats niet snel wat op bokt maar dit moet er toch even uit. Het gaat allemaal zo snel en je staat zo machteloos. Rond een uurtje of 5 werd ik geroepen door een stalgenoot dat er iets niet goed was met een van de fokmerries in principe schrok ik er niet zo van ik was er een uur geleden nog geweest om hooi te voeren in vergelijking met gister was er niks veranderd. De DA was gister nog langs geweest niks ernstigs, dikke speekselklieren verder niet toen de stalgenoot zei dat er 2 mensen in de wei stonden en de merrie bewegingloos op de grond lag begon ik me langzaam voor te bereiden op het ergste. Niet iets voor haar dacht ik zo, normaal was ze niet gediend van vreemden in de wei. In de wei aangekomen was het eigenlijk al voorbij ik kon niks meer doen behalve de eigenaar bellen. Zo'n akelig gezicht hoe ze langzaam verstijfd en niet meer reageert op niks niet. Zo sneu voor haar pas 3 maanden oude veulen. De perfecte moeder kon je haar wel noemen, kwam je aan het veulen dan kwam je aan haar. D'r kleine meisje staat nu op stal samen met het andere veulen. Ze zijn allemaal rustig en staan lekker op hun hooi te knabbelen niet wetende dat haar moeder nooit meer terug komt.
Rust zacht dappere meid, gevochten tot je niet meer kon. We zullen goed voor je kleine zorgen..
