Geplaatst 
6 mooie jaren samen, vol vreugde! Samen waren wij sterk!
Donderdag ochtend was jij nog uitgebroken, en was je lekker gras aan het smikkelen. 's Middags was je je al niet jezelf... Toen de hoefsmid kwam. Het liefst wou je niet zoveel lopen, maar toch deed je het wel. 's Avonds ging je in stal, je at en dronk niets meer...
Vrijdag je had 's ochtends nog niets gegeten of gedronken, je stond daar maar met je hoofd naar beneden... 's Middags toen ik terug kwam van school, ik ging direct naar jou toe. Even je dekens wisselen, ik schrok me kapot toen ik jou even zag zonder deken. Je hele rug aangespannen, buikspier aangespannen, buik hard. Dit kon niet goed zijn, papa belde de dierenarts. De dierenarts kwam, en gaf Joey een pijnstiller, hij zei dat je een lichte vorm van koliek had. Rond 22.30 ging het nog iets minder met jou, we hadden nog een keer de dierenarts gebeld. Je had namelijk nog steeds niets gedronken, of gegeten. En sinds dat je gisteren op stal was gezet had je maar 1 keer gepoept, en de keer dat ik met jou ging wandelen. Ze gingen jou sonderen... En gaven je nog een pijnstiller. Daarna ging ik met jou wandelen, dit moest van de dierenarts. Jij werd ook helemaal gek in stal, oh wat had je last van de buikkrampen... Je ging er bij liggen. Maar al gauw stond je weer en liepen we verder. We hadden ongeveer 45 minuten gewandeld. Toen weer terug naar stal, we waren nog tot 1.30 uur bij jou gebleven. Ik zou er om 3 uur nog even uitgaan om jou te controleren.
Vanochtend, ik ging er om 3 uur uit, en jij stond er rustig bij. Keek nog even of je wat had gedronken maar nee.... Ik ging weer naar bed. Vanochtend rond 8 uur, waren mijn moeder/vader/ik bij Joey. Je stond helemaal te pompen, neusgaten wijd open... We belden direct de dierenarts weer, ze gaf je nog een pijnstiller. En stuurde ons door naar paardenkliniek Wolvega, om 9.30 vertrokken wij. Tijdens de reis bleef ik bij jou, je hield het vol. Mijn woorden onderweg: "straks is alles weer goed!" Eenmaal toen we daar waren, liep papa even naar binnen. Op het moment dat hij terug kwam, begon je te hangen aan mij. Je stond weer normaal, en een tel later zakte je door je voorbenen heen... Je lag daar in de trailer voorin.... De mensen van paardenkliniek Wolvega, gaven je een spierverslapper om te zorgen dat je je niet verwonde. Maar ja was al half weg, nog geen minuut later was je helemaal weg.... Je was rond 10 uur overleden
Deze dag zal ik nooit vergeten, samen staan wij sterk
, veel sterkte... 
