Geplaatst Ondertussen is het al bijna anderhalf jaar geleden, dat mijn lieve verzorgpony Lightning is ingeslapen...
En iedere dag mis ik hem meer en meer..
Ondertussen schrijf ik in een schriftje alles wat ik kwijt wil aan hem.
Dit schriftje is ondertussen al bijna vol... Nog 16 bladzijdes, en dan ga ik aan een nieuwe beginnen.
Ik heb nog een gedichtje voor hem gemaakt:
Je vroeg me door te gaan, ik ging door.
Je vroeg me te vechten, ik vocht.
Je vroeg me te knokken voor m'n toekomst, zodat deze mooi word, ik deed het.
Ik heb ontzettend veel van je geleerd, en ik ben supertrots op wat we samen
bereikt hebben.
Nu moet ik je vaarwel zeggen, maar ik kan je niet loslaten.
Maar lieve, lieve Lightning, vergeet niet dat ik ontzettend veel van je hou,
en dat je voor altijd een plekje in mijn hart zal hebben.
Ik mis je maatje
Het is niet het allerbeste gedicht, en ik ben ook geen proffesional in gedichten schrijven,
maar de woorden komen recht uit m'n hart.
01'01'82/22'06'11 Rust maar lekker uit m'n allerbeste vriendje,
A love that never will be finished
Bedankt voor het lezen..
Groetjes!
