Vandaag kreeg ik het slechte nieuws...
Even het verhaal, omdat je waarschijnlijk anders niet snapt waar het over gaat..
3 jaar lang heb ik een pony bijgereden. Er werd niks mee gedaan dus het was zo ongeveer mijn eigen paard. Tot ik een eigen paardje kreeg. Hij kwam bij hun op stal te staan (bij hun aan huis) dan kon ik haar blijven verzoegen.De eigenaar van dat paardje had een hekel aan mijn paard. Verzon allemaal dingen van dat hij haar had aangevallen en dat ik hem moest laten afmaken. Op een gegevenmoment had ze hem op zijn hoofd geslagen met een zweep omdat hij zijn neus in de voerbak stook voordt zij het eten erin had gedaan. Vanaf toen is hij een halfjaar heel erg kopschuw geweest (is hij nu nog steeds niet helemaal af) en moest ik hem met de hand voeren omdat hij niet meer bij de voerbak wou komen. Toen zijn we daar weggegaan. Ik had nog wel contact met iemand die daar ook een ander paard verzorgde. Die vertelde mij dat mijn verzorpaardje sinds ik weg was in een depressie is geraakt. Ze werd steeds dikker en toen hoefbevangen. Ze is 3 maanden heel erg ziek geweest zonder dat ze er iets aan gedaan hebben. Uiteindelijk is ze overleden... Ik heb hier super veel verdriet aan gehad, en voel me zwaar poedersuiker dat ik haar niet gekocht heb. Als ik dat had gedaan had ze nu nog geleefd.ik hield zo veel van haar!!! Ik heb echt een super schuldgevoel... Marja, dit was dus mijn verhaal van vandaag.
Groetjes