Geplaatst Heel onverwachts was ze zondag gestorven
. Ik was een weekend weggeweest naar mijn papa dus vrijdag was de laatste keer dat ik haar had gezienen ik had nooit gedacht dat dit zou gebeuren en dat na alles wat ze heeft overwonnen.
Op 19 mei heeft mijn kleine meid nog moeten vechten voor haar leven. Ze was zwanger maar moest nog een dikke maand afleggen.
Die dag kwam ik op de wei samen met mijn stiefvader, maar Emma was nergens te zien. Ik rende naar de stal en daar lag ze te kreunen
van de pijn, haar dikke darm stak er een eind uit en dit was helemaal niet normaal. Dus onmiddelijk mijn mama gebeld en daarna ook de dierenarts.
Deze zij dat haar veulentje waarschijnlijk gestorven was en dat ze daardoor was begonnen met persen. Maar omdat het veulen niet meewerkte
perste ze haar darmen er dus uit. De dierenarts ging onmiddelijk te werk en kreeg gelukkig alles op zijn plaats en kreeg daarna ook het veulen eruit.
De kans was groot dat Emma een plasmerrie ging blijven maar dat was dan nog het minst erge wat kon gebeuren.
We moesten haar nog een week in de gaten houden en haar stoelgang controleren maar het ergste had ze al overwonnen.
We merkten wel dat ze wat down was van het verlies van haar veulentje maar ze werd steeds weer vrolijker.
Ik zocht troost bij haar en zij bij mij, we waren 2 handen op 1 buik.
Ze liet de weken daarna dan ook merken dat ze weer de oude was door haar ontsnappingpoging, kleine Emma stond hengstig en wou dolgraag weer bij
de hengst lopen dus sprong ze over een hek dat 1/3 hoger was dan haar eigen shofthoogte, gelukkig had ze er niets van overgehouden
.De dierenarts kwam haar nog een aantal keer controleren en alles was in orde.
Maar dan toch ...
Gisteren kwam ik dus thuis en vertelde mijn mama met pijn in haar hart het erge nieuws. Ik was er kapot van en dat ben ik nog steeds,
waarom juist zijn, ze was nog zo jong, ze had nog een heel leven voor haar, ...
Ik heb haar alles geleerd wat ik kende en ze was de grootste clown van allemaal.
Maar 1 ding stelt me gerust, ik weet dat ze niet alleen was, haar zoontje was bij haar en ik hoop voor haar dat ze nooit meer
van elkaar gescheiden worden en dat ze voor altijd samen mogen zijn
Dus tot ooit Emma en ik weet dat je op me zal wachten en doe kleine Dorus de groetjes van me
