Even een openings-foto ; dit was Ilse.

Ilse heb ik 2 jaar geleden gekregen. Ik verzorgde haar toen al een jaar, samen met haar beste vriendinnetje Dora. Ilse was echt een knuffelpaard. Altijd als ik kwam ging ze gelijk naar het draad toe, waar ze op me wachtte. Als ik wegging rende ze met me mee. Overal waar ik liep, liep Ilse. Ilse en ik zijn altijd bezig geweest met een band op te bouwen, en dit lukte goed. Ze was m'n maatje, m'n soulmate gewoon. Toen ik haar kreeg, was ik zo blij! Dit was de mooiste dag, tot nu toe. Ik zal het me ook altijd blijven herinneren. Dit was ook de dag dat ik voor het eerst op haar rug stapte.
Ilse en ik hebben het rijden altijd op onze eigen manier gedaan. We waren niet ambitieus, wilde geen wedstrijden doen. We zochten ontspanning, en die was bij Ilse ver te zoeken. De vorige eigenaar noemde haar 'wild, debiel, moordend!' Ik heb meerdere keren een hersenschudding gehad door Ilse. Zodra ze een kwartiertje gestapt had, was het voor haar een doel om je er zo snel en pijnlijk mogelijk af te krijgen. Later ben ik hier op gaan trainen, en het ging steeds beter.

Op een gegeven moment konden we de dierenarts en de stalling niet meer betalen, Ilse was slecht op het been dus zat aan de medicatie. Dit werd te duur, dus besloten om haar terug te 'geven' aan de vorige eigenaar, onder voorwaarde dat ik nog steeds haar bleef rijden en verzorgen, zodra het beter met haar zou gaan.
Al snel ging het weer beter met Ilse, dus we pakten het rijden langzaam aan weer op. Ongeveer een maand nadat we weer waren begonnen ging ik op vakantie, toen ik van vakantie terug kwam was Ilse er niet meer. Ik was kwaad, zo ontzettend kwaad. De eigenaar beweerde dat hij haar had ingeruild voor de nieuwe merrie die er stond, Murkje, maar dit was alles behalve waar.
Ilse was naar de slacht.. En die dag zal ik nooit weer vergeten.. 02-08-11.
Ik mis mijn mooie meisje nog steeds, ik heb een top tijd met haar gehad, en het had niet zo mogen aflopen. Ik neem het de eigenaar nog steeds kwalijk..